เช้านี้ฉันมาเรียนตามปกติ โดยอาจารย์ไปส่งฉันที่หน้าปากซอยตอนเช้ามืดและฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านแล้วออกมาเรีย ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเพลียขนาดนี้
อาจารย์ราเชนคึกมากทั้งคืนฉันแทบไม่ได้นอนแล้วปวดตัวไปหมด แถมช่องทางรักก็เจ็บๆ อยู่นิดหน่อยด้วยสิ งื้ออ
“มึง เมื่อคืนแอบไปไหนมา ดีนะที่กูไหวตัวทันตอนรับสายแม่มึงแกโทรหากู กูบอกว่ามึงหลับไปแล้ว”
พระเจ้าลืมตัวเลย ว่าจะโทรบอกยัยนี่ว่าให้อ้างแม่ให้หน่อย ดีนะที่เพื่อนฉันมันฉลาด มันรับมุกทันอย่างน่าใจหาย ไอ้เราก็วางสายจากแม่ก็นัวกับอาจารย์ไม่ได้หยุดเลยบ้าชิบ คิดถึงเขาแล้วหน้าร้อนผ่าว
“เออ ขอบใจมึง พอดีเมื่อคืนมีเรื่องนิดหน่อย” ฉันพยายามกลบเกลื่อนเพื่อนไปแบบนั้น
“หึ คุณจะตอแหลกับใครก็ได้ แต่คุณจะมาตอแหลกับคนที่รู้เรื่องของคุณทั้งหมดไม่ได้ มันไม่สำเร็จหรอกค่ะ อีก้าว”
พระเจ้าอีนี่ทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอแหลประชดได้น่าถีบมาก
“มึงคิดว่ากูคบกับมึงตั้งแต่ประถม
