ตอน 8
บทเรียนที่ห้ามลืม
"พี่นาวา!"
เสียงเรียกน้ำเสียงดุดันที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นทำเอาผมแทบสำลักน้ำดื่มซึ่งกำลังถูกส่งเข้าปาก ก่อนจะหันกลับไปมองคนเรียกอย่างตั้งคำถาม
"พี่ลืมไปแล้วเหรอ ว่าตอนนี้ยัยแพร์มาอยู่ที่บ้านเรานะ แต่งตัวให้มันรัดกุมกว่านี้หน่อยสิ อ้อมอายแทน!"
คุณน้องสาวทำน้ำเสียงตำหนิราวกับเป็นพี่ผมเสียอย่างนั้น ทั้งยังมองผมที่อยู่ในสภาพเสื้อคลุมอาบน้ำด้วยสายตาเหยียดหยันไม่พอใจอีก
'โธ่คุณน้องสาว เพื่อนเธอน่ะทั้งเห็นทั้งสัมผัสจนทั่วตัวพี่แล้วล่ะ จะดุทำไม'
ผมอยากบอกออกไปเหลือเกินถ้าไม่ติดว่าเธอจะโกรธ ที่ผม...ไปจับเพื่อนรักเธอมาทำเมีย
"เเล้วพี่ตื่นมานี่ เห็นยัยแพร์ไหม อ้อมไม่เห็นมันอยู่ที่ห้องเลย ทั้งที่ปกติมันไม่น่าจะใช่คนตื่นเช้าขนาดนี้ซักหน่อย มือถือก็ไม่เอาไป"
"เอ่อ พอดี พี่เห็นแกออกไปตั้งแต่เช้าเเล้วอ่ะ เห็นว่ามีธุระ"
"มันสำคัญขนาดที่ว่าลืมมือถือเลยเนี่ยนะ"
"คงรีบแหละ ช่าง
