อิสลินพูดปนสะอื้นเบาหวิวในบรรยากาศเงียบสงัดและมีเพียงแสงสีเงินจากเบื้องนอกสาดส่องเข้ามาอาบใบหน้าเข้มที่กรามแกร่งนูนขึ้นเป็นสัน เซอร์เรนัล์ฟกระตุกรอยยิ้มเหี้ยมโดยไม่ยี่หระต่อคำร้องขอ
“คุณอยากชดใช้ให้ผมอย่างนั้นหรือ อีฟ? จริง ๆ แล้วผมไม่ได้คาดหวังอะไรจากแอร์โรไวรอนต์มากมายนักหรอกเพราะผมคิดว่าตัวเองมีพลังมากพอที่จะทำงานแบบนี้โดยไม่มีขีดจำกัด แต่สิ่งที่ผมจะได้มามากว่านั้น คือชีวิตทั้งชีวิตของผู้หญิงแพศยาที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งต้องพบกับความย่อยยับต่างหาก!”
“ฉันไม่รู้เรื่องค่ะ ไคลน์! ถ้าฉันรู้ว่าทุกอย่างต้องลงเอยอย่างคืนนั้นฉันยอมไม่ไปโมนาโกเสียยังจะดีกว่า”
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระซะที!”
เซอร์เรนัล์ฟตะคอกกลับขณะก้มหน้าลงไปจนริมฝีปากหนาชิดกลีบปากสั่นระริก อิสลินมีอาการสะท้านราวกับความกลัวกำลังแล่นไหลไปทั่วร่าง
“ผมไม่มีเวลามาฟังเรื่องโกหกของคุณ! ตอนนี้คุณมีหน้าที่อย่างเดียวเท่านั้นคือการเป็นโสเภณ
