เล่ห์ร้าย กลรักกามเทพ EP.02 พบกัน...อีกครั้ง (2)
1145 คำ
กนกจันทร์เงยหน้าขึ้นมามองด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ามีผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก ขอมานั่งร่วมโต๊ะ หันไปมองเพื่อนส่งสายตาตำหนิและแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างชัดเจนออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเพื่อระงับอารมณ์ขุ่นมัวภายในใจ
แทนคุณนั่งลงข้างๆ หญิงสาวด้วยความดีใจ ส่งยิ้มหวานให้เธออีกครั้ง ก่อนถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณไม่ดื่มเหล้าหรือครับ อ้อ ผมลืมแนะนำไป ผมชื่อ แทนคุณ แสงศิราครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ!”
“สุลืมแนะนำให้คุณแทนรู้จัก นี่กนกจันทร์ เพื่อนสนิทของสุค่ะ ส่วนนี่อาร์ม ชาย แล้วก็ยัยภา” กุสุมาแนะนำเพื่อนทั้งหมดให้แทนคุณรู้จัก ด้วยรอยยิ้มหวานที่ส่งให้แทนคุณ เพราะเข้าใจว่าชายหนุ่มเดินมาที่โต๊ะก็เพราะเธอ เดินเข้าไปทำความรู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม แทนคุณ แสงศิราครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” อมรพูดขึ้นแทนเพื่อนๆทั้ง และที่สำคัญเขารู้ดีว่า ตอนนี้อารมณ์ของเพื่อนรุ่นน้องของเขาเป็นอย่างไร ถ้าหากชายหนุ่มผู้นี้ยังคงวุ่นวายเธอไม่เลิก มีหวังโดนรุ่นน้องสาวเขาโวยวายขึ้นมาแน่ๆ
“คุณกนกมาเที่ยวบ่อยหรือครับ ผมไม่เคยเห็นคุณที่นี่เลย”
กนกจันทร์หันมามองคนถามด้วยความไม่พอใจ พยายามระงับอารมณ์โกรธและอารมณ์ขุ่นมัวภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นอย่างสุดความสามารถ “ปกติฉันไม่ค่อยเหยียบสถานที่แบบนี้หรอกคะ พอดีมีงานที่ต้องทำนิดหน่อย ก็เลยต้องมานั่งอยู่แบบนี้ไงคะ”
“แล้วคุณกนกไม่ดื่มเหล้าหรือครับ! ผมเห็นคุณดื่มแต่น้ำอัดลม”
“ค่ะ... ฉันไม่ชอบดื่มเหล้า ไม่มันดีต่อสุขภาพ” กนกจันทร์ก่อนเหลือบมองรุ่นพี่หนุ่มอย่างขอความช่วยเหลือ ก่อนที่เธอจะหมดความอดทน
อมรเห็นสายตาแบบนั้น ก็ยิ่งเป็นห่วงรุ่นน้องสาวขึ้นมา เพราะถ้าชายหนึ่งผู้นี้ยังคงซักถามไม่เลิก มีหวังเละแน่ๆ “ปกติกนกเขาไม่ดื่มเหล้าหรอกครับ แล้วสถานที่แบบนี้ กนกเขาก็ไม่ค่อยเข้าด้วยครับ พอดีวันนี้ผมชวนกนกเขามาเองแหละครับ คุณแทนมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” แทนคุณยังนั่งคุยอยู่ที่โต๊ะอย่างสนุกสนาน โดยไม่ได้สนใจเพื่อนรักอีกสองคนที่นั่งมองมองด้วยความรู้สึกคนละอย่างกัน สำหรับสิทธิพงษ์นั้นเขาแค่คิดว่าเพื่อนรักคงนึกสนุกขึ้นมา ถึงได้ทำแบบนี้
แต่สำหรับเวคินทร์นั้นไม่ใช่ เขากลับมองว่าเพื่อนรักของเขาอาจชอบผู้หญิงอย่างกนกจันทร์ขึ้นมาจริง อาการเจ็บจี๊ดในอกมันคืออะไร แล้วอาการไม่พอใจ ไม่สบอารมณ์อยู่ในขณะนี้มันหมายความว่าไง เขาคิดอะไรกับเพื่อนรักของน้องสะใภ้คนนี้กันแน่
“ขอตัวแป๊บนะพี่อาร์ม เดี๋ยวกนกมา”
เสียงหวานลุกขึ้นเดินตรงมาหยุดตรงหน้ารุ่นพี่หนุ่มพร้อมกับก้มลงมากระซิบให้ได้ยินเพียงสองคน
“จะออกไปไหนกนก พี่ไปเป็นเพื่อนไหม” อมรถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่อาร์มอยู่นี่แหละ ไม่แน่กนกอาจจะกลับเลย ถ้านั่งนานกว่านี้มีคนเป็นศพแน่ๆ” กนกจันทร์พูดขึ้น แล้วเดินออกมาจากโต๊ะด้วยความไม่พอใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงไม่ยอมกลับโต๊ะไปสักที ถามโน่นถามนี่จนน่ารำคาญ ทางที่ดีเธอตัดสินใจกลับคอนโดเสียดีกว่า
พรุ่งนี้ก็มีนัดกับเพื่อนรักอย่างพัชรา หลังจากแต่งงานของยัยเพื่อนตัวแสบเมื่อหลายปีก่อน เพื่อนรักอย่างพัชราก็ตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทยอีกครั้ง จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็สองปีได้แล้วมั่ง ในที่สุดกนกนจันทร์ก็ตัดสินใจเดินตรงไปยังรถของตัวเองที่จอดเอาไว้ที่ลานรอดรถด้านซ้าย โดยหญิงสาวมีรู้เลยว่าอีกมุมหนึ่งมีใครยืนมองเธออยู่ด้วยสายตาไม่พอใจ “เฮ้อ...คิดถึงไอ้ปานกับไอ้มีนจังเลย”
เวคินทร์ยืนมองจนกระทั้งรถของกนกจันทร์ขับออกไปจากผับ แล้วพึมพำขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในผับอีกครั้ง
“แล้วเจอกันแม่สาวน้อยตัวแสบ”
//////////
หลายวันต่อมา...
ทางด้านเวคินทร์ตื่นเช้ากว่าทุกวัน เนื่องจากเมื่อคืนเขาเฝ้าคิดถึงเรื่องของยัยเพื่อนตัวแสบของน้องสะใภ้ เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมหญิงสาวถึงได้รังเกียจอะไรเขานักหนา จะว่าเขาไปทำร้ายอะไรเธอเขาก็เปล่า ทุกครั้งที่เจอกัน ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาและเธอจะพูดดีกัน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า
รู้สึกเหมือนกับไม่ได้นอนยังไงก็ไม่รู้ หรือว่าเขาดื่มมากไปก็ไม่รู้ วันนี้ก็ต้องเข้าบริษัทฯแต่เช้าอีก เพราะน้องชายคนรอง ต้องเข้าไปช่วยบริหารที่บริษัทฯของบิดาของน้องสะใภ้ ที่เหลือก็คงมีแต่น้องชายคนเล็กและน้องสะใภ้คนเล็กของเขาเท่านั้น ที่ช่วยงานอยู่ที่เทพสุริยะกรุ๊ป ซึ่งเขาไม่ค่อยได้มีเวลาเข้าไปดูแลมากนัก
“เห็นทีวันนี้ คงต้องเข้าไปดูงานที่เทพสุริยะกรุ๊ปเสียหน่อย ไม่ได้เข้าไปหลายวันแล้ว ไม่รู้เจ้าคิมกับปานดาวทำงานกันไปถึงไหนแล้ว” เพราะเขาก็กังวลเหมือนกัน สองสามปีที่ผ่านมา เขาไม่ค่อยได้เข้าไปวุ่นวายในเทพสุริยะกรุ๊ปนัก เห็นทีวันนี้คงต้องเข้าไปเสียหน่อย ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน ก่อนเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำ ถึงแม้จะรู้สึกเหนื่อยล้าและรำคาญกับรถติดมากแค่ไหน แต่มันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน จนเขาเริ่มเบื่อหน่ายอย่างบอกไม่ถูก
เสียงน้ำดังลอดผ่านประตูห้องน้ำเพียงไม่นาน ร่างสูงก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้งที่ความคิดเขา ก็ยังคงวุ่นวายกับยัยเพื่อนตัวแสบของน้องสะใภ้ ‘ยัยเด็กไม่มีมารมาท ไม่มีสัมมาคารวะ’ เพียงแค่คิด ก็สร้างความไม่พอใจให้กับจิตใจเขาเป็นอย่างยิ่ง ชายหนุ่มก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ช่วงหลังมานี้เขาถึงได้เจอหญิงสาวบ่อยจนเกินไป มันเหมือนกับอะไรสักอย่างที่ดลใจให้เขาและเธอต้องมาพบเจอะเจอกัน
//////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
