เล่ห์ร้าย กลรักกามเทพ EP.04 เปิดฉาก (2)
1146 คำ
“ฉันก็บอกว่า แกกลับมาจากอิตาลีแล้ว ฉันยังให้เบอร์โทร. แกไปกับเขาเลย”
“ไอ้บ้า แกให้พี่คิวไปทำไม” พัชราถามขึ้นอย่างตกใจ
“ก็ฉันรู้ว่าแกยังรักเค้า” กนกนจันทร์พูดขึ้นอย่างรำคาญ
“แกรักเขา แล้วทำไม แกยังวิ่งหนีเขาอีก ฉันละไม่เข้าใจแก จริงๆเลยไอ้หวาน”
“ฉันไม่ได้รักเขาแล้ว แกอย่ามาพูดแบบนี้นะไอ้กนก” พัชราพูดขึ้นอย่างกระดากอาย ใช่. เธอยังรักเขาอยู่ แล้วมันจะมีผลอะไร ในเมื่อชายหนุ่มไม่เคยคิดที่จะรักเธอเลย
“แกอย่ามาโกหกฉันดีกว่า ฉันดูตาแกก็ออกแล้ว ว่าคิดอะไรกับคุณคิวเขา”
“ฉัน”
พัชราถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเจอเพื่อนรักพูดดักคอแบบนี้ ก้มหน้า มองมือตัวเองด้วยความเครียด ‘ฉันรักพี่คิวแล้วไง ในเมื่อพี่คิวเขารักไอ้ปาน ไม่ใช่ฉัน’ จิตใจส่วนลึกเธอบอกแบบนี้ แล้วเธอจะมีหวังอะไรอีก อยากตัดใจแต่มันก็ตัดใจไม่ได้สักที
กนกจันทร์สังเกตอาการของเพื่อนรักเปลี่ยนไป เธอก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพื่อนรักเธอคนนี้ยังไม่เคยหยุดรักผู้ชายที่ชื่อ อดิสร เลยสักครั้ง รักอย่างไรก็คงจะรักอยู่แบบนั้น
“คุณคิวเขารักแกนะ ไอ้หวาน”
“แกพูดอะไรออกมา พี่คิวไม่มีทางรักฉันหรอก“ พัชราเงยหน้าขึ้น ถามด้วยความตกใจ จะเป็นได้ยังไง ที่รุ่นพี่หนุ่มจะหันกลับมารักเธอ
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่คิวเขาจะรักฉัน”
“แกน่ะคิดมาก แกเคยได้รับข้อความ หรือเมล์แปลกๆบ้างไหม ตอนที่แกอยู่อิตาลีนะ” กนกจันทร์พูดขึ้นด้วยความรำคาญ ในความเชื่องช้าของเพื่อน
“แกรู้ได้ไง ว่าฉันได้รับข้อความแปลกๆ ตอนที่ฉันอยู่อิตาลี” หญิงสาวตกใจกับคำถามของคนตรงหน้า
“อย่าบอกนะว่าแกรู้ว่าใคร เป็นคนส่งกลอน และกำลังใจไปให้ฉันเสมอ”
“ฉันรู้ แล้วไง” กนกจันทร์พูดขึ้นอย่างกวนๆ
“ไอ้กนก แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ว่าใครเป็นคนส่ง” พัชราพูดแหวกขึ้นด้วยความสงสัย ทำไมเพื่อนรักของเธอคนนี้ถึงรู้เรื่องที่มีใครบางคน ส่งข้อความและส่งบทกลอน หวานๆ ไปให้เธอตลอดเวลาที่เธออยู่อิตาลี จับมือเพื่อนรักเอาไว้แน่น อย่างต้องการคำตอบ แต่ยังไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม
“แกเลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงเลยนะไอ้ปาน” กนกจันทร์พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ ยิ่งเห็นคนที่เธอเกลียดชัง อารมณ์หงุดหงิดก็เพิ่มขึ้นเข้าไปอีก
“พอดีฉันติดธุระนิดหน่อยน่าไอ้กนก แกก็อย่าบ่นมากนักเลย ตอนนี้ฉันก็มาแล้วนี่น่า แล้วนี่แกสั่งอะไรมากินหรือยัง”
“นั่งก่อนสิคะ คุณคิงส์ คุณคิม” พัชราพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เพราะเธอเห็นอาการไม่พอใจของเพื่อนตัวดี ก็ยิ่งเหนื่อยใจ ‘คุณคิงส์กับไอ้กนก มีปัญหาอะไรกัน แล้วยังสายตากินเลือดกินเนื้อของไอ้กนกอีก’ “ไอ้กนก แกทำหน้าให้มันดีๆหน่อยได้ไหม” แล้วก้มลงมากระซิบ ยิ่งเห็นหน้าบึ้งของเพื่อนรักแล้วก็ยิ่งกังวล กลัวเพื่อนจะโวยวาย
“หน้าฉันก็เป็นแบบนี้แหละไอ้หวาน” กนกจันทร์พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ ส่งสายตาอาฆาตให้คนที่นั่งส่งยิ้มหวานมาให้เธออยู่
เวคินทร์นั่งนิ่ง สบตาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ ทั้งที่เขารู้ว่า หญิงสาวรู้สึกอย่างไรกับเขา ‘เธอไม่รอดฉันแน่ เด็กน้อย’ แล้วสายตาหมาดมั่นที่ส่งไปนั้น ยิ่งทำให้คนถูกมอง เกิดอาการหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
กนกจันทร์ได้แต่นั่งหงุดหงิดไม่พอใจนักเข้าไปอีก ยิ่งเห็นสายตาเย้ยหยันมานั้นมาให้เธอ แบบนี้มันคิดจะก่อสงครามกับเธอชัด ‘ไม่รู้ไอ้ปานพาตาแก่นี่มาทำไมก็ไม่รู้’ คิดด้วยความเจ็บใจ
ปานดาวหันไปมองพี่ชายสามีกับเพื่อนรักแล้วก็อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ ว่าสองคนนี้มีปัญหาอะไรกัน ทำไมถึงได้มองหน้าจะกินเลือดกินเนื้อกันแบบนั้น
“คุณคิม พี่คิงส์กับไอ้กนก มีเรื่องทะเลาะอะไรกันเหรอ ทำไมสองคนนี้ถึงจะฆ่ากันแบบนี้”
ปานดาวหันมากระซิบถามสามีหนุ่มด้วยความกังวล เธอคิดถูกหรือผิดที่พาพี่ชายสามีมาด้วย
“พี่คิงส์ชอบคุณกนก” คิมหันต์ตอบกลับภรรยาเหมือนกับเป็นเรื่องปกติ
“อะไรนะ” ปานดาวเสียงที่พูดขึ้นไม่ได้เบานัก
“เป็นอะไรของแกนะไอ้ปาน โวยวายขึ้นมาทำไมวะ” เจ้าของเสียงหวานแต่ห้าวถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ แล้วยังสายตาหยอกล้อแกมล้อเลียนจากไอ้ตาแก่ตรงหน้านี่อีก ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจเพื่อนรักละก็จะชกให้หน้าหงายไปเลย
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่ตกใจ อะไรนิดหน่อยนะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ อ้าว…อาหารมาแล้ว” คิมหันต์พูดตัดบทขึ้น เมื่อเห็นว่าอาหารกำลังลำเลียง ทยอยมาจนเริ่มเต็มโต๊ะแล้ว
“ผมว่าเราทานข้าวกันดีกว่าครับ ปานคงหิวแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ” ปานดาวตอบรับเสียงหวาน และพยายามเปลี่ยนบรรยากาศจากตึงเครียดให้ดีขึ้น หันไปมองเพื่อนรัก แล้วก็ยิ่งกลุ้ม สีหน้าดูบึ้งตึง ทำปากยื่นปากยาว บ่นอะไรของมันก็ไม่รู้
“ไอ้หวาน ช่วงนี้เป็นไงบ้าง แกจะกลับไปเป็นอาจารย์ หรือว่าจะช่วยงานที่บริษัทฯคุณพ่อแก”
“ฉันคงจะช่วยงานพ่อแล้วละ พ่อฉันก็แกมากแล้วด้วย อยากให้ท่านพักผ่อนบ้าง ว่าแต่แกเถอะ เมื่อไรจะมีน้องเสียที ไอ้มีนมันมีลูกแซงหน้าแกไปแล้วนะโว้ย”
“นั่นสิ พูดถึงไอ้มีน ตอนนี้ไอ้มีนมันทำอะไรอยู่นะ” กนกจันทร์พูดถึงเพื่อนรักอีกคนด้วยความคิดถึง ปานน้ำไม่รู้ทำอะไรหรือ หรือบางทีอาจจะเลี้ยงลูกอยู่ก็ได้
“มีนกับรอมเขาไปพักผ่อนที่รีสอร์ตนะครับคุณหวาน คุณกนก” คิมหันต์พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม หันมองพี่ชายแล้วก็อดขำไม่ได้ จะไม่ให้เขาขำได้ไง ในเมื่อพี่ชายนั่งมอง เพื่อนรักของภรรยาเขาอยู่
“พี่คิงส์ครับ” เขาเสียงเรียกพี่ชายไม่เบานัก แต่ก็ดูเหมือนว่าพี่ชายเขาจะไม่ได้สนใจเขาเลย แบบนี้มันน่าแกล้งจริงๆ
/////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
