6 ผัวคนเดียวคือมึง
2159 คำ
@คอนโดเอเดน
"เฮ้อ!" เสียงฉันเดินเข้าไปนอนแผ่ลงบนเตียงหรูด้วยความรู้สึกเหนื่อยจนแทบบ้า การทำงานวันแรก...มันไม่ได้สุขสบายอย่างที่ใครเข้าใจเลย
"เป็นไร" เอเดนเดินเข้ามาเอ่ยถามฉันขึ้น
"เหนื่อย" ฉันตอบกลับ ซึ่งเจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งยืนมองหน้าฉันสายตากรุ้มกริ่ม
"อะไร" ฉันอดที่จะมองหน้าถามแฟนตัวเองออกไปไม่ได้
"อยากหายเหนื่อยไหม"
"มึงหยุดความคิดเลย!" ฉันรีบพูดใส่หน้าเอเดนไปอย่างรู้ทันในท่าทีและสีหน้าของเขา
มันจ้องจะเอาฉันตลอดเวลาแบบนี้จริงๆ!
เป็นแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่มีอะไรกันจนถึงวันนี้...เอเดนก็ยังคงจะจับฉันเย็บอยู่ตลอดเวลา!
ไอ้ผัวโรคจิต!
"เผื่อหายเหนื่อย"
"มันจะเหนื่อยกว่าเดิมน่ะสิ!"
"ลองก่อน"
"มึงหยุดเลยนะเอเดน จะเอากันทุกวันเลยหรือไง"
"อืม ถ้ามึงยอม"
"ไอ้ผัวบ้า! หยุดหื่นเลย มึงเข้าขั้นโรคจิตแล้วนะเนี่ย"
"ก็กูอยาก..."
"โน! วันนี้กูไม่ให้ กูเหนื่อยมากเอเดน ขอพักเถอะ" ฉันมองหน้าบอกคนตัวสูง
"รอบเดียว"
"ไม่! มึงไม่เคยรอบเดียวจริงๆสักทีตั้งแต่เอากันมา อย่าหลอกกูซะให้ยาก พอถึงเวลาจริงมึงกระชากขากูอ้าเอาต่อ" ฉันพูดใส่หน้าเอเดนออกไปอย่างโคตรจะรู้ทันนิสัยของเขาเลย คนอย่างเอเดนนะเหรอจะรอบเดียว...มันไม่มีทางเกิดขึ้นจริงในชีวิตนี้หรอก! พอฉันบอกให้หยุดมันก็ยัดเข้ามาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฉันโดนเป็นประจำ ฉันรู้ดี
"ขี้งกว่ะ แค่รูๆเดียว" ปากหนาบ่นพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป
"เดี๋ยว" ฉันเอ่ยเรียกร่างสูงไว้
"อะไร" ใบหน้าหล่อก็หันมาขานตอบรับฉันสีหน้าไม่สบอารมณ์เพราะไม่ได้ดั่งใจที่จะได้ทำอะไรฉัน
"ไม่คิดจะถามกูบ้างหรือไงว่าทำงานวันแรกเป็นยังไง"
"ทำไมต้องถาม ก็มึงอยากจะหาเรื่องใส่ตัวไปลำบากเอง"
"ไอ้!..."
"มึงด่าสิ กูจับเยxเลย" คนตัวสูงพูดพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาฉัน
"มึงหยุดเลยนะ!" ฉันจึงร้องบอกออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจทำท่าจะลุกขึ้นหนี
หมับ! แต่ก็ไม่ทัน! มือหนาของเอเดนเอื้อมเข้ามาจับสองขาฉันไว้แยกออกแทรกตัวเขาเข้ามา
"ปากดีนัก เยxให้คลานไปทำงานเลยดีไหม"
"เอเดน!"
"เอาให้แหกจนไม่กล้าปากดีเลย"
"มึงอย่า"
"แล้วปากดีทำไม จะด่ากู?"
"เออ ขอโทษ"
"มึงนี่ใช้คำขอโทษเปลืองฉิบ! แล้วไม่ได้ดูรู้สึกผิดจริงๆเลย"
"ก็ขอโทษแล้วไง ปล่อยขากูเลย"
"ไม่ปล่อย กูเริ่มอยากจัดคนปากดีแล้ว"
"มึงอย่ามาหาเรื่องเลย ไม่ก็คือไม่" ฉันรู้จักนิสัยเขาดี เขาก็แค่จะใช้มันเป็นข้ออ้างในการเย็บฉันเท่านั้นแหละ
"ไม่สน" ริมฝีปากหนาก้มลงบอกฉันก่อนจะเลื่อนมือหนาถอดเสื้อของตัวเองออก
"เอเดน!" ฉันก็ร้องโวยวายออกมาทันทีแต่แล้วก็ต้องชะงักไป
"เดี๋ยว นี่มึงไปสักเพิ่มมาเหรอ" ฉันมองหน้าถามแฟนตัวเองขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยังรอยสักบนหน้าท้องแกร่งที่ดูเยอะขึ้นจากเดิม
"เออ"
"ที่หลังด้วยใช่ไหม" เหมือนฉันจะเห็นรอยแวบๆอยู่
"อือ"
"นี่มึงไปสักไม่บอกกูอีกแล้วนะ" ฉันโวยวายขึ้นมาทันที
"ก็กูว่าง"
"ว่างก็ไปหาอะไรทำ ไม่ใช่ไปร้านสัก!" ฉันอดที่จะบ่นคนตัวสูงขึ้นมาไม่ได้ ดูเขาสิ เรียนจบแล้วงานการไม่ยอมไปทำแต่เลือกที่จะไปนั่งสักเล่น มันใช่เรื่องไหม! ไอ้สักน่ะฉันไม่ว่าหรอก แต่มันต้องไม่ใช่การว่างไม่มีอะไรทำแล้วไปสักสิ
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ยืนนิ่งไม่ตอบทำให้ฉันใช้ตอนที่เขาเผลออยู่ยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับร่างสูง
"มึงอายุยี่สิบสี่แล้วนะเอเดน..." เขาอายุมากกว่าฉันสองปีแต่ว่าอะไรหลายๆอย่างของเขา...มันไม่ได้ดูโตไปกว่าฉันเลยสักนิด!
"...ควรหาอะไรทำที่มีสาระได้แล้ว"
"กูยังเหนื่อยจากการเรียนอยู่"
"มันไม่ใช่คำตอบที่ดีเลยนะ มึงเคยเห็นคนที่เขาลำบากไหม เขาแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจเล่นเลยด้วยซ้ำ"
"หยุดทำตัวเป็นแม่กูดิ"
"มึงก็ฟังกูบ้างสิ เลิกทำตัวไร้ความรับผิดชอบได้แล้ว มึงโตแล้วนะ โตกว่ากูตั้งสองปีด้วยซ้ำ"
"บ่นอยู่ได้ว่ะ โว๊ะ!" พูดจบ คนตัวสูงก็ทำหน้าเซ็งเดินออกจากห้องไปอย่างไม่นึกสนใจในสิ่งที่ฉันพูด
"เฮ้อ" ฉันเองก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของแฟนตัวเองไปอย่างทำอะไรไม่ได้ เอเดนก็เป็นแบบนี้อยู่ตลอด ชอบทำตัวไม่มีสาระลอยไปลอยมา...
แล้วแบบนี้จะรับผิดชอบอะไรได้
ขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องของร่างสูงอยู่นั้น
ครืดดด เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นทำให้ฉันได้สติหันไปมอง
LINE
วาวา : พี่วิ
วาวา : โอนให้วาก่อนพรุ่งนี้เที่ยงได้ไหม
read
อ่าา ฉันลืมโอนเงินให้วาวานี่หน่า
พอนึกได้แบบนั้นฉันก็รีบกดเข้าแอปธนาคารเพื่อกดโอนเงินให้น้องสาวตัวเองทันที โดยหลังจากที่การโอนเงินเสร็จฉันก็จัดการส่งสลิปบอกวาวากลับไปก่อนจะชะงักนิ่งไปเมื่อกลับมาเห็นยอดเงินในบัญชีของตัวเอง
เหลือแค่นี้เองงั้นเหรอ...
สงสัยต้องประหยัดกว่านี้แล้วสินะ ไม่งั้นจะไม่พอสิ้นเดือนที่ต้องใช้จ่าย...เอาจริงๆตั้งแต่มาอยู่กับเอเดนฉันก็ลดค่าใช้จ่ายอะไรไปหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะ เลยค่อนข้างมีเงินเก็บในระดับนึงแต่ว่าเพราะต้องส่งตัวเองเรียนบวกกับคอยช่วยส่งวาวาเวลาน้องเงินไม่พอทำให้ฉันเงินเก็บของฉันก็จะไม่ค่อยคงที่สักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องเงินของเอเดนก็คือเงินในส่วนของเขานะ ฉันไม่เคยยุ่งกับเงินของเขาเลยไม่เคยขอใช้เพราะฉันจะไม่สบายใจแม้ว่าเอเดนจะพยายามให้อยู่หลายครั้งแต่ฉันก็ไม่เอา ไม่รู้สิ...มันรู้สึกไม่สบายใจที่จะเอาเงินของเขามาใช้ทั้งที่เราเองก็ยังเรียนอยู่ด้วยกันทั้งคู่ ฉันไม่อยากไปเบียดเบียนหรืออะไรเขา มันคือนิสัยของฉันด้วยแหละแต่ว่าเวลาไปกินอะไรหรือซื้ออะไรเอเดนก็มักจะเป็นคนจ่ายอยู่เสมอเพราะเราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่มีการให้เงินกันแต่ถ้าเรื่องกินเรื่องใช้ฉันจะยอมให้เขาเป็นคนจ่าย
LINE
วิเวียน : เงินไม่พอก็บอกพี่นะ
วิเวียน : ดูแลตัวเองให้ดีด้วย
วาวา : ค่ะ พี่วิก็ด้วยนะคะ
วิเวียน : อืม
วิเวียน : Sent a sticker
หลังจากที่ตอบกลับน้องตัวเองเสร็จ ฉันก็จัดการวางโทรศัพท์ลงบนเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างความเหนื่อยล้าที่มีจากการทำงานวันแรก
อีกด้าน...
"ไม่มีห่าไรดูเลยเหรอวะ" เสียงริมฝีปากหนาของคนตัวสูงเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟารับแขกเดินตรงกลับเข้าไปยังห้องนอนหรูของตัวเองที่มีหญิงสาวหุ่นดีอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
"เฮ้อ! น่าเบื่อฉิบ" เอเดนเดินเข้าไปล้มตัวนอนลงบนเตียงหรูด้วยท่าทีเบื่อหน่ายไม่มีอะไรทำ ทว่าทันใดนั้นเอง
ครืดดด อยู่ๆโทรศัพท์ขนาดพอดีที่ถูกวางอยู่บนเตียงก็สั่นดังขึ้นทำให้ใบหน้าหล่อหันไปมอง
พี่เชน
ชื่อปลายสายที่เด่นขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ทำเอาดวงตาคมของคนตัวสูงจากที่เบื่อหน่ายในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นเข้มดุดันทันที
"ไอ้เหี้ยนี่!" มือหนาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์หรูขึ้นมาหมายจะกดรับสาย แต่...
แอดดด เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาพร้อมกับปลายสายที่ตัดสายไปพอดี
ไม่คิดรอช้า...
ตึกตึก
หมับ! สองเท้าหนาเดินเข้าไปจัดการกระชากแขนเล็กเข้าหาตัวอย่างแรงทันที
"นี่มึงยังติดต่อกับมันอยู่อีกเหรอ!?" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้นน้ำเสียงดุดันไม่พอใจ
"คืออะไร" วิเวียนก็ทำหน้างุนงงไม่เข้าใจในเหตุการณ์
"ไอ้เหี้ยเชน ผัวเก่ามึงไง!"
"เอเดน! พูดดีๆ" ริมฝีปากบางเอ่ยอย่างพยายามใจเย็นเมื่อเห็นอารมณ์ของคนตัวสูงโดยเธอเองก็เริ่มที่จะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าได้
"มึงจะให้กูพูดดีๆได้ยังไง! มึงยังติดต่ออยู่กับมัน!" ใบหน้าหล่อตะคอกพูดออกมาเสียงดังลั่นเพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบมากที่สุด เขาไม่ชอบที่วิเวียนยังคงติดต่ออยู่กับคนรักเก่า
"กูไม่ได้ติดต่ออะไรกับเขาเลย"
"ถ้ามึงไม่ได้ติดต่อ แล้วมันจะโทรมาหามึงทำไม หะ! มันจะโทรมาทำไม"
"เอเดน มึงใจเย็นๆก่อนได้ไหม"
"มึงก็รู้ดีนี่วิ ว่ากูไม่ชอบมัน"
"อืมรู้"
"แล้วทำไมยังติดต่อกันมันอยู่! หรือมึงอยากกลับไปคบกับมัน หะ!"
"กูไม่ได้อะไรเลย อยู่ๆพี่เขาก็โทรมา กูก็ไม่ได้รับ"
"งั้นกูรับเอง! สงสัยรอบที่แล้วมันไม่เข็ด" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกออกมาสีหน้าดุดันน่ากลัว วิเวียนก็นิ่งมองหน้าแฟนตัวเองด้วยความเป็นกังวลเพราะเธอรู้จักนิสัยเอเดนเป็นอย่างดี เวลาเขาโกรธหรือโมโหมันน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งใดอะไรก็ห้ามไว้ไม่อยู่
"มึงทำหน้าแบบนี้คืออะไร ทำไมเป็นห่วงผัวเก่าหรือไง!"
"มึงหยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมเอเดน ผัวกูมีคนเดียวก็คือมึง" ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ เอเดนก็ชะงักนิ่งไปก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของคนตัวสูงจะดังขึ้นทำให้ดวงตาคมหันไปมองยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง
แม่
ร่างสูงก็นิ่งไปตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดรับสายเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ต้องทะเลาะกับแฟนสาวของตัวเองต่อ เขารู้สึกได้ถึงน้ำเสียงและคำพูดที่ดูน้อยใจของร่างบางที่ได้ยินเขาเอาแต่พูดคำว่าผัวเก่าออกมาทั้งที่ความจริงแล้วนั้นทั้งสองเป็นเพียงแค่แฟนเก่ากันเท่านั้น คนที่เป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของวิเวียนก็คือเขา
(เอเดนลูก)
"ครับ"
(พรุ่งนี้ว่างไหมลูก มากินข้าวที่บ้านกับแม่ได้ไหม)
"พรุ่งนี้เหรอครับ?"
(อืม วันเกิดพ่อไง)
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง จริงๆเขากับพ่อของเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกันมากมายนักหรอกเพียงแต่ว่าเอเดนมักจะทำอะไรให้พ่อของเขาไม่พอใจอยู่บ่อยครั้งทำให้ไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่ในเวลาที่ต้องปะทะหรือเผชิญหน้ากัน
(เอเดน)
"ให้ผมไปกี่โมง"
(ค่ำๆก็ได้ลูก...ชวนน้องวิมาด้วยสิ) ทันทีที่คนเป็นแม่เอ่ยบอกออกมา ดวงตาคมก็หันไปมองไปยังหญิงสาวที่เดินไปนอนลงบนเตียง
"ครับ เดี๋ยวผมพาไป"
(โอเค แล้วเจอกันนะลูก)
"ครับ" แล้วมือหนาก็กดวางสายพยายามปรับอารมณ์ของตัวเองให้เย็นลง
ตึก ตึก...
สองเท้าหนักเดินตรงเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียงหรูด้านข้างหญิงสาวด้วยท่าทีปกติ
"พรุ่งนี้วันเกิดพ่อกู แม่ให้พามึงไปกินข้าวที่บ้าน" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกโดยที่ตายังคงทำเป็นจ้องมองไปที่โทรศัพท์ตรงหน้าของตัวเอง เขาทำแก้เก้อไปงั้น จริงๆเขาก็อยากจะง้อวิเวียนนั่นแหละเพียงแต่ว่า...เขาง้อคนไม่เป็นทำให้เขาต้องทำท่าทีแบบนี้แทนซึ่งตัววิเวียนเองก็รู้จักนิสัยแฟนตัวเองเป็นอย่างดี
"พรุ่งนี้กูทำงาน"
"มึงเลิกห้าโมงเย็นไม่ใช่หรือไง"
"..." คนตัวเล็กก็นิ่ง
"พรุ่งนี้จะไปรับ" หลังจากที่เอเดนพูดจบ ทุกอย่างในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบทันทีก่อนที่วิเวียนจะตัดสินใจดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวนอนหันหลังให้คนตัวสูง สายตาคมที่ทำเป็นเล่นโทรศัพท์อยู่ก็ลอบมองการกระทำของร่างบางด้านข้างๆอยู่เงียบๆไม่พูดหรือเอ่ยอะไรออกมา
- ผู้เขียน
