พึบ
ไม่นาน...จานข้าวหนาก็ถูกนำเข้ามาวางลงตรงหน้าของคนตัวสูงซึ่งภายในจานก็คือข้าวผัดกุ้งที่คนตัวสูงมักจะชอบให้คนตัวเล็กเป็นคนทำให้เขากิน
'อยากกินอะไร'
'ข้าวผัดกุ้ง'
'แดกเป็นแต่แบบนี้นะมึงอะ'
'ก็ฝีมือเมียกูมันอร่อยนี่'
'หึ'
"..." ดวงตาคมเอาแต่นั่งนิ่งจ้องมองไปยังจานข้าวตรงหน้าด้วยความทรงจำมากมายที่ฉายเข้ามาในหัว วิเวียนเองที่เห็นท่าทีของมาเฟียหนุ่มก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดหรือเอ่ยอะไรออกมาตัวเธอขณะที่กำลังทำอาหารให้เขาก็มีความทรงจำในวันวานฉายเข้ามาไม่หยุดเช่นกัน
เงียบ
ภายในห้องครัวขนาดใหญ่ตกอยู่ในความเงียบงันไร้ซึ่งคำพูดหรือน้ำเสียงใดใดจากทั้งสอง จนสุดท้ายคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ก็ทนไม่ไหวตัดสินใจถอดผ้ากันเปื้อนวางลงบนเคาน์เตอร์ครัวทำท่าจะสาวเท้าเดินออกไป
"ใครให้มึงไป" เสียงทุ้มของเจ้าของใบหน้าหล่อเถื่อนหันไปมองหน้าเอ่ยถามร่างบางขึ้นเสียงนิ่งทำเอาวิเวียนชะงักค่อยๆหันกลับมาเผชิญหน้ากับมาเฟีย
