เล่ห์เสน่หาพญามาร

ตอนที่ 10

ตอนที่ 10

“อืม...เรียนรู้เร็วจริงนะแม่ตัวประกอบ” โมกข์คำราม สองมือเคลื่อนไปหากายนุ่ม ปลายนิ้วไล้ไปตามลาดไหล่นุ่มแผ่วเบา คืบคลานเข้าหาสองปทุมถันงามเต่งตึงและอวบอิ่ม แล้วเมื่อพบชายหนุ่มก็ไม่รอช้า มือใหญ่ครอบครองฟอนเฟ้นตั้งแต่ฐานรากจนถึงผลทับทิมสองผลเล็กๆ 

 ใบหน้าคมเคลื่อนประทับบนบ่ากว้าง ประพรมจุมพิตไปตามความกว้างของแผ่นหลังเนียนนุ่ม ในขณะที่มือใหญ่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าจนได้เจอกับเส้นทางอบอุ่นแต่คับแน่น ชายหนุ่มจัดร่างกายให้หญิงสาวได้กลืนกินกายเขาอย่างถนัดถนี่ ในขณะที่เขาก็จะได้กลืนกินรสชาติความหวานของกายสาวอย่างเธอได้อย่างสะดวกเช่นกัน

ปลายลิ้นสากร้อนค่อยๆ แตะแต้มไปตามกลีบกายบอบบาง สองมือใหญ่ขยำบีบสะโพกหนั่นแน่น ริมฝีปากหนาประทับจุมพิตแผ่วเบาบนดอกรักขาวสะอาดฉ่ำหวาน กุหลาบดอกโตส่งกลิ่นหอมยั่วยวน ปลายลิ้นสากร้อนตวัดไล้ไปแผ่วเบา ก่อนจะเพิ่มความแรงเมื่อได้ลิ้มรสความหวานปานน้ำผึ้ง

“คะ...คุณโมกข์...” สะโพกกลมมนส่ายพลิ้วไหว ตอบรับลิ้นสากร้อนที่เคลื่อนไหวรัวเร็วเป็นระวิง

ชายหนุ่มหลงใหลในความหอมหวาน มือใหญ่ข้างหนึ่งขยับเคลื่อนไปฟอนเฟ้นทรวงอกสล้าง อีกมือลากไล้มาจนได้พบเส้นทางสวาทนุ่ม หนึ่งมือใหญ่และหนึ่งลิ้นสากร้อนสอดแทรกตวัดไล้เส้นทางแห่งความสุข โมกข์คิดถึงค่ำคืนอันยาวนาน ที่เขาเคลื่อนไหวร่างกายในเส้นทางนี้ ความอิ่มเอิบและมีความสุขโอบล้อมรอบเรือนกาย

แม่ตัวประกอบน่ารักที่สุดเลย ร้อนแรงและคับแน่นตอบสนองความต้องการของเขาอย่างถึงพริกถึงขิง ทำให้เอาเขาถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรงไปเหมือนกัน แล้วดูในตอนนี้ซิ หญิงสาวกล้าหาญเสียจนเขาคาดไม่ถึง แต่ถ้าถามว่าพอใจหรือเปล่า บอกได้เลยว่าพอใจมากและจะพอใจมากไปกว่านี้ ถ้าร่างกายนี้จะไม่มีใครได้แตะต้องนอกจากเขาเพียงคนเดียว

“แม่ตัวประกอบ...”

โมกข์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้หวงแหนร่างกายของผู้หญิงคนนี้นัก แล้วชายหนุ่มก็ละความคิดที่ทำให้ไม่สบายใจออกไป หันไปมีความสุขกับการฟอนเฟ้นกลืนกินผิวกายเนียนนุ่ม กลิ่นสาบสาวหอมระเรื่อเรียกร้องให้เขากระโดดเข้าหาอย่างทันควัน ใบหน้าคมซุกไซ้ดมดอมไปทั่วดอกไม้งาม

จากที่เคยแย้มกลีบเพียงเล็กน้อย แต่ตอนนี้ดอกไม้งามบานแย้มท้าทายให้เขาได้กลืนกิน นอกจากจะส่งลิ้นเข้าไปกระหวัดเกี่ยวในเส้นทางคับแน่นและอบอุ่นแล้ว โมกข์ยังส่งนิ้วร้อนๆ เข้าไปร่วมประสมโรงด้วย เส้นทางสวาทตอบรับจนกายแกร่งขยายใหญ่พร้อมพรั่งที่จะเดินทางไปพบเส้นทางสวรรค์ในไม่ช้า

ชายหนุ่มจูบไซ้ไปทั่วบริเวณอย่างนุ่มนวล ก่อนทวีความหนักหน่วงและดุเดือดจนขาเรียวสั่นไหว ลำขาเสลาแยกห่างเปิดทางให้โมกข์ได้สำราญกับการเชยชมหมู่มวลดอกไม้อย่างเต็มที่ ปลายลิ้นสากร้อนซอกซอนไปถึงใจกลางดอกรักฉ่ำหวาน

“คะ...คุณโมกข์...” สะโพกกลมมนส่ายร่อนไปมา กล้ามท้องจิกเกร็ง ระบบภายในร่างกายบิดตัวเป็นเกลียวและปลดปล่อยธาราฝาดร้อน ส่วนโมกข์ก็ไม่รอช้าที่จะกลืนกินน้ำค้างฉ่ำหวาน แล้วไม่ว่ากวาดไล้ไปเท่าไหร่น้ำหวานนุ่มก็ยิ่งเอ่อล้นซึมออกมามากขึ้นเท่านั้น

ชายหนุ่มลากไล้ปลายลิ้นกลับขึ้นไปตามหน้าท้องแบนราบและสูงขึ้นมาเรื่อยๆ สองแขนใหญ่โอบรัดรอบร่างบอบบาง และหญิงสาวก็โอบแขนรอบคอแกร่ง ริมฝีปากสองคนประทับกันอีกครั้ง

โมกข์ค่อยๆ กดความแข็งแกร่งและร้อนผ่าวแทรกเข้าไปในร่างขนิษฐาอย่างเชื่องช้า และเมื่อเข้าไปได้จนสุดชายหนุ่มกอดกระชับร่างบอบบาง ให้หญิงสาวคุ้นเคยกับกายแกร่งและสัมผัสของเขาอีกครั้ง ก่อนสะโพกสอบจะเคลื่อนไหวขยับตัวเสียดสีกับร่างบอบบาง แล้วค่อยๆ เร่งความเร็วและแรง จนขนิษฐาต้องแอ่นร่างไปมาด้วยความเสียวซ่าน

“คุณ...โมกข์...ขา...” เรียวปากนุ่มกดบดเบียด เอนกายเข้าหาร่างใหญ่อย่างฝากเนื้อฝากตัว สองมือเล็กลากไล้ไปตามแผ่นหลังกว้าง เรือนกายนุ่มตอบรับกายใหญ่ที่เคลื่อนตัวเข้าหาอย่างรัวเร็วหนักแน่นและมั่นคง ลมหายใจหอบกระเส่า ปทุมถันสล้างขยับขึ้นลงบดเบียดเสียดสีกับแผงอกกว้าง

กลีบกายบอบบางตอดรัดบีบกายแกร่งจนโมกข์เกือบจะทนไม่ไหว ใบหน้าคมคร้ามเริ่มเหยเก ลมหายใจร้อนผ่าว เปล่งเสียงร้องคำรามด้วยความพอใจอย่างต่อเนื่อง จังหวะการเข้าและออกในร่างนิ่มกระชั้นและรุนแรงขึ้นทุกที ริมฝีปากหนาขบเม้มกลืนกินปลายยอดถันสีชมพูเข้มสลับซ้ายขวา สะโพกสอบขยับเคลื่อนอย่างดุเดือดรุนแรงและถี่ยิบ

“คะ...คุณ...โมกข์...” ในที่สุดขนิษฐาก็ร้องวี้ด ร่างเล็กเกร็งกระตุกผวาตัวเข้ากอดร่างใหญ่จนแน่น กลีบกายบอบบางสั่นระริกบีบรัดรอบความแข็งแกร่งที่ยังเคลื่อนไหวอยู่ แต่คลายความรุนแรงและดุเดือดลง เส้นทางรักอบอุ่นฉ่ำร้อนเรียกร้องให้โมกข์รีบตามติดไปเที่ยวท่องบนขอบฟ้ากว้าง

“ว่าไงแม่ตัวประกอบ ต้องการอะไรจากฉัน หืม...” สองแขนแกร่งโอบแผ่นหลังเนียนบางกดร่างกายแนบชิด สะโพกสอบยังกดเคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่นรุนแรงสลับแผ่วเบา แต่ทุกสัมผัสหนักหน่วงและมั่นคง แล้วยังไม่ยอมเดินทางตามติดหญิงสาวไปพานพบเส้นทางสีรุ้งที่ทอดตัวรอคอยอยู่เบื้องหน้า

ใบหน้าคมลากไล้ซบซุกกับปทุมถันงามเต่งตึง ปลายลิ้นตวัดไล้บนปลายยอดถันและกลืนกินผลไม้รสนุ่มหวานอย่างเชื่องช้า แต่ก็ไม่ยอมให้อีกผลน้อยใจ มือใหญ่ร้อนผ่าวกอบกุมฟอนเฟ้นมันอย่างใจต้องการ อีกมือเคลื่อนลงไปสัมผัสเกสรฉ่ำร้อน

“คะ...คุณ...โมกข์...” ขนิษฐาร้อนเร่ากับความต้องการอย่างไม่มีวันสิ้นสุดของชายหนุ่ม สองขาเรียวยาวโอบรอบสะโพกสอบ สองมือจิกไปบนบ่ากว้าง ใบหน้าขาวแหงนไปด้านหลังให้สองทรวงสล้างจมหายไปในมือใหญ่ และปากหนาอุ่น

กายสองร่างสอดประสานสอดรับกันทุกท่วงทำนอง เสียงเนื้อกระทบกันเป็นเหมือนบทเพลงรัก ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนไม่ละห่างจากความหอมหวาน ใบหน้าคมเคลื่อนไหวซบซุกตามแอ่งชีพจร ไล้ไปตามลำคอระหงและมอบจุมพิตหวานเชื่อมให้ ลิ้นสากร้อนเกี่ยวกระหวัด กายแกร่งขยับไหวโยก เม็ดไตนูนแข็งบนอกกว้างเสียดสีกับปลายยอดถันสีเข้ม

ขนิษฐาเสียวซ่านและรัญจวนใจ สมองหมุนคว้าง ตัวเบาเหมือนกับปุยนุ่น สองมือจิกลากไปตามลำตัวแข็งแกร่ง เรือนกายโอบอุ้มความร้อนผ่าว ตอบรับทุกจังหวะการเคลื่อนไหวที่เร่งรุดส่งเธอไปพานพบกับสวรรค์ที่กำลังยอแสงอยู่เบื้องหน้า

“แม่ตัวประกอบ...เบาๆ หน่อยสาวน้อย...”

โมกข์ร้องครางเสียงหลง กุหลาบตูมเต่งตึงบีบรัดกายแกร่งเสียจนใบหน้าหล่อคมบูดเบี้ยวเหยเก กายแกร่งกลับถาโถมเข้าหาความอบอุ่นฉ่ำร้อนรัวเร็วและถี่ยิบ มือและปากฟอนเฟ้นทรวงสล้างอย่างไม่ยอมให้มันได้หยุดพัก ปลายลิ้นสากร้อนตวัดไล้ขบเม้มเชอร์รี่ผลหวาน ฟันขาวสะอาดร่วมผสมโรงกัดกินปลายยอดถันสีชมพูเข้มเหมือนกับทารกกลืนกินน้ำนมจากอกมารดา

“คะ...คุณโมกข์ขา...ได้โปรด...”

ขนิษฐาอ้อนวอนเสียงหวานและแหบพร่า เมื่อทานทนกับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นในเรือนกายไม่ได้แล้ว ลมหายใจหอบกระเส่าเหมือนกับคนวิ่งระยะทางไกล ดอกรักสีหวานบีบรัดรอบกายแกร่ง กายบางลอยละล่องไปในธาราพิศวาส น้ำค้างฉ่ำร้อนเอ่อล้น สองมือจิกลงไปบนแผ่นหลังกว้าง และยังจะมีฟันสีขาวที่ขบกัดลงไปบนบ่ากว้าง

“แม่ตัวประกอบ...ของฉัน...” โมกข์สะดุ้งเฮือกเจ็บร้าวไปทั้งแผ่นหลังและบ่า สองแขนใหญ่กดกอดร่างบอบบางแนบชิด

กายแกร่งถาโถมหนักแน่น แรงเร็วและถี่ยิบเหมือนกับพายุใหญ่พัดเอากายน้อยๆ ไหวโอนราวกับสนต้องลม เกี่ยวก้อยขนิษฐาไปท่องเที่ยวบนสวรรค์ชั้นฟ้า สายฝนฉ่ำร้อนโปรยปรายรินรดบุปผานุ่ม เสียงร้องแหบห้าวดังประสานจากทั้งสองร่าง