Chapter 9
1272 คำ
หลังจากที่ดาหวันขึ้นมาถึงในห้องนอน วิลล์ที่เก็บของให้หญิงสาวเสร็จก็เดินมาถาม เพราะก่อนขึ้นมาเห็นเธอคุยอะไรกับแม่ของเขาก็ไม่รู้
"นี่คนสวย คุยอะไรกับแม่ผมอ่ะ"
"หือ... อ่อ คุณแม่มีแขกตอนเย็นนะ จะรบกวนลูกสะใภ้อย่างฉันทำอาหารให้ทานนะ"
"ดูท่าทางคงอยากจะแกล้งมากกว่า แต่คุณเรียนเชฟมาไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ"
เขาเอ่ยอย่างไม่กังวลใจ ถ้าเรื่องฝีมือไม่ต้องพูดถึงดาหวันเก่งอยู่แล้วเพราะเขาเคยชิมรสมือของเธอหลายครั้ง สบายใจหายห่วง
"ไม่มีปัญหาหรอก แต่ฉันอยากให้มีปัญหาอย่างอื่นมากกว่า"
ดาหวันยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหยิบชุดขึ้นมาดูบนเตียงนอนอย่างเพลิดเพลิน
"คุณคงไม่คิดจะทำอะไรแผลงๆใช่มั้ย"
"นี่คุณ! จ้างฉันมาเพื่ออะไรไม่ทราบ ถ้าทำอร่อยแล้วคุณแม่สามีพอใจก็ไม่ใช่ดาหวันคนนี้แล้วสิ"
หญิงสาวยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะดูของชิ้นอื่นอย่างเพลิดเพลิน วิลล์ส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะนั่งลงข้างหญิงสาวแล้วใช้คางเกยไว้บนไหล่ของเธอพลางมองของในมือ
"คุณซื้ออะไรเยอะแยะเนี้ย"
"นี่ไงชุดสวยๆไม่เห็นไง อันนี้ของคุณฉันซื้อมาให้แต่ว่าไม่ต้องมาบอกว่าตัวเองจ่ายเงินนะ เพราะฉันไม่ได้สนใจว่าเงินใครแต่ฉันซื้อให้คุณแล้ว เข้าใจแค่นั้นแหละ"
ดาหวันเหลือบสายตามองเขาแกมขู่ เขายิ้มแห้งก่อนจะมองเนคไทในมือของเธอแล้วกล่าวขอบคุณ
"ขอบคุณครับคุณภรรยา ใจดีที่สุดเลยเนาะ"
"แน่นอนสิ ไหนมาลองหน่อยว่าสีนี้เหมาะกับนายมั้ย ถ้าสวยคราวหน้าไปซื้อสีอื่นอีก"
ดาหวันหันหน้าเข้าหาชายหนุ่มก่อนจะลองสวมเนคไทให้เขา วิลล์มองการกระทำของเธอก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ จริงๆไม่ได้แสบอย่างเดียวนะมุมอ่อนโยนกับคนอื่นก็พอได้
"สวยอยู่นะ ตาถึงจริงๆฉันเนี้ย"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างภูมิใจก่อนจะเปิดถุงหยิบสูทของเขามาด้วย เอาจริงมันไม่ใช่ของเธอทั้งหมด มีชุดของเขาเยอะอยู่แต่เธออยากซื้อมาเยอะเพราะแกล้งแม่สามีเฉยๆ
"ทำไมมีของผมเยอะจัง"
เขามองชุดในมือของเธออย่างแปลกใจ เขาเดินตามจ่ายเงินอย่างเดียวเลยไม่รู้ว่าหญิงสาวเลือกชุดไหนไปบ้าง ยังไม่รู้เลยว่าเธอซื้ออะไรไป
"ก็คนละครึ่งไง ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรเยอะแยะนี่นา แต่อยากแกล้งแม่นายเฉยก็เลยซื้อให้เยอะไว้ก่อน เอาน่าถือว่าช็อปปิ้งให้รางวัลตัวเองไง ไหนลองสิใส่ได้พอดีมั้ย"
ก่อนออกจากบ้านไปดาหวันได้เปิดตู้เสื้อผ้าสำรวจไซส์ของเขาไปแล้ว จึงเลือกซื้อง่ายและของอย่างอื่นก็สังเกตว่าเขาใช้สไตล์ไหนแล้วเลือกมา ของง่ายๆสำหรับเธอ
"สวยนะ ผมชอบตัวนี้"
"ใช่มะ ฉันตาถึงไง"
ดาหวันยิ้มกว้างออกมาก่อนจะหยิบนั้นหยิบนี่มาลองให้เขาอีก วิลล์นั่งยิ้มปล่อยให้เธอจับเขาแต่งตัว บางมุมก็น่ารักเชียวบางมุมก็นะ... หญิงสาวก้มลงไปผูกเนคไทให้เขาเส้นใหม่ ชายหนุ่มมองเธอเพลินไปหน่อยรู้ตัวอีกมีก็โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะเผลอหอมแก้มเธอไปหนึ่งที
หญิงสาวร้องลั่นอย่างตกใจก่อนจะดันหน้าเขาออกพร้อมกับพวงแก้มของตัวเองที่แดงก่ำอย่างเขินอาย
"นาย! คนบ้า มาหอมแก้มทำไม"
"ผมจ่ายคุณตั้งเยอะแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยหรือไง ไม่ได้ปล้ำทำเมียซะหน่อย ผิวภายนอกมันเป็นของนอกกายหวงทำไมนักหนา"
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มแก้มหญิงสาวแกล้งหยอก ดาหวันตีแขนเขาหลายทีก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น
"ไม่ได้ จ่ายเพิ่มมาอีกสามล้านดิเดี๋ยวให้จับมือ"
"โห! สามล้านได้แค่จับมือ ผมไปอาบอบนวดจ่ายไม่กี่พันได้ตัวท็อปเลยนะนั้น"
เขาเอ่ยเชิงเปรียบเทียบ ระดับเขาไม่จำเป็นต้องไปสถานที่แบบนั้น แค่อยู่เฉยๆก็มีผู้หญิงเข้าหาตลอดอยู่แล้ว
"นายกล้ามากเลยนะเอาคนสวยอย่างฉันไปเปรียบกับสาวอาบอบนวดนะ งั้นก็ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉันเข้าใจมั้ย ถอยออกไป"
หญิงสาวหน้าบึ้งก่อนจะหันไปเปิดถุงอื่นต่ออย่างหงุดหงิด อารมณ์เสียจริงๆสามล้านแลกกับการจับมือเธอถือว่ายอมสุดๆแล้วยะ ไม่จ่ายก็ไม่ต้องมาแตะ ชิ!
"โธ่เอ้ย! ถ้าสามล้านแล้วได้นอนกอดผมโอนเลยอ่ะ"
"ถ้าจะนอนกอดจ่ายมายี่สิบล้าน ผู้หญิงที่สวยและบริสุทธิ์ผุดผ่องผู้ชายหมายปองไปทั่วอย่างฉัน นายมีบุญแค่ไหนแล้วที่ได้นอนห้องเดียวกับฉันนะ คนบ้ากามมาเสนอซื้อบ้านซื้อรถ ให้เงินอีกห้าสิบล้าน ขอเลี้ยงดูฉันยังไม่เอาเลย อย่าหวังสูงให้มากนักเข้าใจมั้ย"
ดาหวันชี้หน้าผากเขาอย่างหมั่นไส้ วิลล์อ้าปากค้างอย่างอึ้งไปเลยเมื่อถูกหญิงสาวสั่งสอนแบบนั้น นี่ตกลงว่าผู้ชายที่หล่อและรวยระดับมหาเศรษฐีอย่างเขา ผู้หญิงตรงหน้ายังไม่มองเลย เขาควรจะเป็นคนพูดคำนั้นมากกว่ามั้ย...
"ถามว่าเข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ"
เขาพยักหน้าอย่างงงๆแต่ก็ยอมเออออไปกับหญิงสาวอย่างเถียงไม่ได้ ดาหวันทำหน้าพอใจก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วชวนเขาขับรถออกไปซื้อของที่ตลาด
"จะไปไหนคุณ"
"ไปซื้อของตลาด ไปส่งหน่อยสิจะไปหาวัตถุดิบมารังสรรค์เมนูอร่อยๆให้คุณแม่สามีซะหน่อย"
วิลล์ลุกขึ้นตามหญิงสาวไปก่อนจะกุมมือเธออย่างหน้ามึน ถึงแม้เธอจะดีดดิ้นไม่ยอมแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะอยู่ต่อหน้าคนอื่นเธอคือภรรยาที่ดีของเขาไง
"จับสิคุณเดี๋ยวคนอื่นสงสัย"
"เดี๋ยวโอนมาเพิ่มสามล้านเลยนะ นายต้องแอบจับมือฉันอีกเรื่อยๆแน่นอนเลยอ่ะ"
"ครับๆ ผมให้เลยไม่ต้องบ่นแล้ว"
ทั้งสองคนขับรถออกไปตลาดไม่ไกลจากที่บ้านนัก ดาหวันมาถึงก็เดินไปโซนอาหารสดก่อนเป็นอันดับแรก วิลล์อยากจะเป็นผู้ช่วยที่ดีก็เลยชี้นั้นชี้นี่ให้เธอดู
"ทำอาหารยุโรปต้องใช้ไรบ้างอ่ะ"
หญิงสาวยิ้มมุมปากก่อนจะเดินตรงไปยังแผงขายปลาแล้วชี้นิ้วไปยังปลาไหลตัวลื่นไหลให้แม่ค้าหยิบมา
"เอาปลาไหลกิโลหนึ่งจ๊ะป้า"
"ได้จ๊ะหนู"
วิลล์เห็นถึงกับกลืนน้ำลายดังอึกพร้อมกับร้องยี๋ออกมา เขาไม่มีความคิดว่าจะกินมันเด็ดขาดในชีวิตนี้เหมือนงูมากถึงจะเรียกว่าปลาก็เถอะ
"คุณเอาไปทำไม"
"เอาไปทำอาหารยุโรปให้แม่สามีไงคะที่รัก"
ดาหวันหัวเราะร่าออกมาก่อนจะเดินไปหาเนื้อสัตว์แปลกๆอีกหลายอย่าง โดยเฉพาะกบนี่ลอกหนังออกเนื้อขาวนุ่มนิ่มมาก เนื้อจระเข้ยิ่งแล้วใหญ่ฟินแน่นอน
'รับรองว่าคุณแม่ต้องถูกใจเมนูสูตรเด็ดของลูกสะใภ้คนนี้แน่นอนค่ะ'
- ผู้เขียน
