PLAYBOY 1 | ไอเตี้ย |
1568 คำ
PLAYBOY 1
| ไอเตี้ย |
หญิงสาวหน้าหวานดวงตากลมโตผิวขาวอมชมพู เธอกำลังวิ่งหน้าตั้งเพื่อรีบขึ้นห้องเรียน เพราะในเวลานี้เธอสายมากแล้ว เพื่อนสนิทของเธอก็เร่งตามยิกๆ อาจารย์ก็กำลังจะเช็คชื่อ ถ้าเธอมาสายอีกแค่ครั้งเดียวเธอจะถูกตัดสิทธิ์การสอบวิชาของอาจารย์ท่านนี้ทันที
ปึง~
เสียงเปิดประตูห้องเรียนดังสนั่น นักศึกษาที่นั่งอยู่ในห้องหันมามองเธอเป็นสายตาเดียว
"ปราณปรียา" เสียงของหญิงวัยกลางคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์กำลังขานเรียกชื่อเธอพอดี
"มาค่ะ" เธอมาได้ทันอาจารย์เรียกชื่อเธอพอดีเป๊ะ
"เกือบไปแล้วนะ" อาจารย์เพ่งมองนักศึกษาหญิงสาวที่เพิ่งขานรับ อาจารย์จำเธอได้ เพราะถ้าเธอขาดอีกแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น อาจารย์ท่านนี้แหล่ะที่จะเป็นคนตัดสิทธิ์ให้เธอขาดสอบของวิชานี้ทันที
หญิงสาวเดินมานั่งลงข้างๆเพื่อนสนิทที่ได้จองที่ไว้ให้
"สายแทบจะทุกวิชาเลยเธอหน่ะ" เพื่อนสาวคนสนิทบ่นอุบ
"ตื่นสายไงถามได้" เธอตอบด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย อุตส่าห์วิ่งแบบสุดชีวิตเพื่อมาให้ทันเช็คชื่อ และก็ทันแบบหวุดหวิด
"แต่เธอจะสายทุกครั้งแบบนี้ได้นะปราณ"
"รู้แล้วหน่า"
เธอแอบบ่นในใจเมื่อคืนไปตี้ด้วยกันแต่ทำไมเพื่อนของเธอถึงได้ตื่นมาเรียนทันทุกครั้งผิดกับเธอที่ตรงกันข้าม จะนอนเร็ว นอนดึกเธอก็ตื่นสายตลอด
ปรานปรียานักศึกษาปีสี่ คณะบัญชี สาขาการตลาด เธอเป็นสาวชอบเที่ยวกลางคืน ชอบดื่ม ผิดกับบุคลิกหน้าตาของเธอที่ดูเป็นสาวเรียบร้อย อ่อนหวาน
"เพย์ฉันหิว" หญิงสาวเอ่ยบอกเพื่อนสนิทที่กำลังเดินไปยังโรงอาหาร
"ก็นี่ไงกำลังจะเดินไป เดี๋ยวฉันจองที่ให้ก่อนแกไปซื้อข้าวเลยผลัดกันไป" ใบหน้าหวานพยักหน้ายิ้มตาหยีก่อนจะยื่นกระเป๋าให้เพื่อนแล้วเดินไปดูร้านข้าวว่าวันนี้จะทานอะไรดี ท้องเธอร้องครืดๆตั้งแต่นั่งเรียนอยู่ในห้องแล้ว
"ป้าคะหนู..."
"ป้า ผมเอาเส้นเล็กไม่งอก" หญิงสาวหน้าหวานกำลังจะสั่งอาหารกับป้าร้านก๋วยเตี๋ยว แต่ไหงไอผู้ชายที่มันมายืนข้างๆกลับพูดตัดหน้าเธอได้ ในเมื่อเธอมาถึงก่อน
หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างรู้สึกหงุดหงิด "ไอเตฉันมาก่อน"
"อ่าว เธอมายืนตอนไหนฉันไม่เห็น" ชายหนุ่มยืดคอแล้วชายตามองไปที่หญิงสาว
"นี่ จะว่าฉันเตี้ยงั้นสิ"
"เออ ไอเตี้ย" หญิงสาวทำท่าจะยกมือขึ้นฟาด ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดี กลัวว่าตัวเองจะหลังหัก เพราะเขาเคยโดนเธอฟาดแรงๆเข้าเต็มหลังที่ชอบล้อว่าเธอเป็นไอเตี้ย
หญิงสาวชี้หน้าอย่างเอาเรื่องก่อนจะหันไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกับป้าต่อ
"ป้าคะ เส้นเล็กค่ะทุกอย่างเอาพิเศษ" หญิงสาวสั่งอาหารด้วยความโมโห เธอโมโหหิวและโมโหไอเตที่ชอบล้อเธอทุกทีเวลาที่ได้เจอหน้า
หญิงสาวและชายหนุ่มรู้จักกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งเพราะเรียนคลาสเดียวกันมาตั้งแต่เริ่มต้น จุดเริ่มต้นของเรื่องที่ได้รู้จักและต่อปากต่อคำกับชายหนุ่มจนถึงวันนี้ก็เพราะความเฟรนลี่ของทั้งคู่ แต่มันคงไม่ใช่แค่นั้น สาวหน้าหวานตัวเล็กที่มีความสูงแค่ร้อยห้าสิบหก กับหนุ่มเพลย์บอยรูปหล่อพ่อรวยดีกรีอดีตเดือนมหาลัยที่มีความสูงถึงร้อยแปดสิบสาม เขาสองคนชอบมีปากเสียงชอบเถียงกันตลอดเวลา ตีกันอยู่บ่อยครั้งแต่มันก็แค่เรื่องขำขัน ไม่เคยมีถึงขั้นทะเลาะวิวาทจริงจังอะไร และอีกอย่างที่เขาสองคนเหมือนกันเลยก็คือทั้งคู่เป็นสายเที่ยว สายดื่ม
°°°°°°°°°°
"เตี้ย คืนนี้ไปไหน" เตชินเอ่ยถามหญิงสาวในขณะที่เธอกำลังคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก หญิงสาวจึงวางตะเกียบลงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นักที่ชายหนุ่มเรียกเธอว่าไอเตี้ย
"คำก็เตี้ย สองคำก็เตี้ย"
"ฉันถามว่าคืนนี้ไปไหน" เตชินถามย้ำ โดยไม่สนใจว่าตอนนี้เธอกำลังมีน้ำโห ถ้าชายหนุ่มเรียกเธอเตี้ยอีกครั้งเธอจะเอาชามก๋วยเตี๋ยวราดใส่บนหน้าหล่อๆของมันนี่แหล่ะ
"ไม่รู้"
"เออ รู้แล้วแชทมาบอกหน่อย จะไปด้วย"
"แล้วทำไมไม่ไปกับแก๊งนายหล่ะ"
"พวกมันติดเมีย" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเซ็งๆ ปกติเขาเองก็ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนเป็นประจำอยู่แล้ว แต่วันนี้ไอชู้ทกับไอต้าขอเซย์โนเพราะอยากอยู่กับเมียบ้าง
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" หญิงสาวเห็นสีหน้าของชายหนุ่มเซ็งจัดก็อดขำออกไม่ได้
"ขำไรวะ"
"ขำหน้านายอ่ะดิ"
"มันน่าขำตรงไหนวะ คนยิ่งเซ็งๆอยู่"
"ทำไมไม่หาเมียสักคนหล่ะ ปล่อยให้ตัวเองโสดอยู่คนเดียวในแก๊งเนี่ยนะ"
"ฉันไม่ชอบผูกมัดกับใคร"
"งั้นหรอ" หญิงสาวไม่สนใจที่จะถามอะไรชายหนุ่มต่อ แล้วก้มหน้าคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
"ถ้ารู้ก็แชทมาบอกด้วย อย่าลืม"
"เออๆ จะไปไหนก็ไปเหอะ เหม็นขี้หน้า"
"คิดว่าฉันอยากอยู่คุยกับเธอนานนักหรือไงไอ..." ประโยคท้ายชายหนุ่มเสียงขาดหายแต่ขยับปากตัวเองให้เธออ่านออกว่าพูดอะไร
"ไอเต ไปไหนก็ไป" หญิงสาวยกตะเกียบขึ้นจะเอาทิ่มหน้าชายหนุ่ม แต่เขาก็หลบทันแล้วลุกออกไปจากโต๊ะ
"แกสองคนนี่มีปากเสียงทุกทีเลยนะ ระวังเถอะสักวันจะได้กันเอง" เพย์ที่นั่งอยู่ในเหตุการณ์พูดออกมาหลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกไปแล้ว
"แกก็รู้ ไอหมอนั่นมันเพลย์บอยจะตาย ไม่ได้ยินหรอที่มันพูดเมื่อกี้ มันไม่ชอบผูกมัดกับใคร"
"แล้วคิดว่าคนเจ้าชู้มันจะหยุดที่ใครสักคนไม่ได้เลยหรือไง" เพย์บอกกับหญิงสาว
"อย่างมันหน่ะหรอ หึ ยาก อย่าไปพูดถึงมันเลย กินต่อเถอะ" หญิงสาวยังอารมณ์เสียไม่หายกับความกวนประสาทของชายหนุ่ม
@คอนโดปราณ (20.00น.)
(เสียงแชท)
หญิงสาวที่กำลังแต่งตัวเพื่อจะออกไปท่องราตรีกับเพื่อนสาวคนสนิทก็ต้องเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนที่นอนขึ้นมาดู
Line
เตชิน : ตกลงคืนนี้ไปไหน
ปราณ : sixtynine
เตชิน : ไปกี่โมง
ปราณ : ไม่รู้ แต่งตัวอยู่
เตชิน : เดี๋ยวกูไปรับ
หญิงสาวอ่านข้อความล่าสุดของชายหนุ่มอีกครั้ง จะมารับเธอเนี่ยนะ เธอจำได้ว่าคอนโดของชายหนุ่มอยู่กันคนละทางกับคอนโดของเธอ
เหงามั้ง...
หญิงสาวคิดแบบนั้นจึงได้ตอบแชทชายหนุ่มกลับไป
ปราณ : ก็ดีไม่เปลืองน้ำมันรถฉัน
ปราณ : Send Location
เตชิน : ไกลสัส
ปราณ : เจอกันที่ร้านจบ
เตชิน : เออ เดี๋ยวไปรับ รีบๆแต่งตัวหล่ะ
"อยากมารับฉันเอง แล้วอย่ามาบ่นแล้วกันแม่จะเอาส้นสูงฟาดเข้าให้" หญิงสาวบ่นพึมพำหน้าจอโทรศัพท์แล้วหันไปแต่งตัวที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งต่อ เธอหยิบชุดเดรสสั้นรัดรูปสายเดี่ยวสีดำที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมาสวมใส่ หลังจากนั้นก็หยิบลิปสติกสีแดงขึ้นมาทาปากก่อนจะยืนชมตัวเองในกระจก
"เธอสวยมากปราณปรียา คืนนี้เธอต้องได้ผู้ชายติดไม้ติดมือมาสักคนสิหน่า"
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
Line
เตชิน : เตี้ย ลงมาเลยฉันจอดรถอยู่หน้าคอนโดแล้ว รถสีดำนะ ทะเบียน xxxx
ปราณ : เออรู้
#หน้าคอนโด
ชายหนุ่มแชทไปบอกหญิงสาวทันทีที่มาถึงหน้าคอนโด ระหว่างที่ชายหนุ่มมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย สายตาของเขาเหมือนกำลังถูกมนต์สะกด เตชินเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งใส่ชุดเดรสรัดรูปสีดำทาปากแดงจี๊ด เห็นแล้วเลือดในกายชายหนุ่มมันยิ่งสูบฉีด อยากจับเธอมากดอยู่ใต้ร่าง
แต่เอ๊ะ ทำไมเธอเดินมาที่รถของเขาหล่ะ
ทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูรถ
"นี่เธอ..." ชายหนุ่มตกตะลึงมากกว่าเดิม ผู้หญิงที่เขามองเมื่อกี้ก็คือ...ยัยเตี้ยเพื่อนของเขา
"อะไร แล้วทำหน้าตกใจทำไม" หญิงสาวถามชายหนุ่มทันทีที่เธอขึ้นมานั่งในรถ แล้วเห็นสีหน้าของชายหนุ่มที่มีสีหน้าตกใจที่เห็นเธอ
"นี่เธอจริงหรอวะ..."
"ทำไม สวยใช่ไหมหล่ะ" หญิงสาวแอ่นอกเพื่อหยอกล้อชายหนุ่มเล่น แต่หารู้ไหมว่าในหัวสมองของชายหนุ่มไม่ได้คิดจะเล่นกับเธอด้วยซ้ำเมื่อเห็นเธอมีท่าทียั่วเย้าเขาแบบนั้น
เธอรู้จักฉันหน่อยไปยัยเตี้ย...
ชายหนุ่มคิดในใจ แต่สายตากลับจ้องไปยังหน้าอกเนินอวบของหญิงสาวแล้วลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่
"ไอเต ออกรถ" หญิงสาวตวาดลั่นขึ้นเสียงสั่งชายหนุ่ม
"เออๆๆๆ"
°°°°°°°°°°
- ผู้เขียน
