ถึงเวลากลางคืน เด็กชายสี่คน ต่างก็เข้านอนกันไปหมดแล้ว ฤดูหนาวนี้จางเฟยอีให้เด็กบ้านเฉิงสองคนย้ายมาอยู่ที่นี่ก่อน เพื่อนางจะได้ดูแลได้สะดวก เด็กๆ จะได้ไม่ต้องวิ่งไปมาเพื่อไปบ้านตน และฝ่าลมหนาวมากินข้าวบ้านนางในทุกวันด้วย
นางถือตะเกียงเดินมายังบ่อน้ำ ลากสายยางออกมาเติมน้ำลงไปในบ่อดังเช่นที่เคยทำเป็นประจำในทุกวัน พลันสายตานางก็เห็นเงาดำของบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนที่อยู่ในความมืดนอกบ้าน
“หมี!!! ตายแล้วๆๆๆๆ ทำอย่างไรดี”
หญิงสาวรีบเก็บสายยางกลับเข้าไปในมิติ ดับไฟในตะเกียงแล้ววิ่งเข้าไปปลุกเด็กบ้านเฉิงสองคน ทำสัญญาณให้พวกเขาเงียบเสียง จากนั้นก็ย่องไปห้องของจางเฟยหรงและจางเฟยเทียน จับจูงมือกันแน่นแล้วพากันไปรวมตัวอยู่ในห้องของนางที่มีเตียงขนาดใหญ่ที่สุด
“ข้าคิดว่ามีหมีลงจากเขามากินผักของเรา เราต้องเงียบๆ เข้าไว้ ไปซ่อนกันใต้เตียงให้หมดห้ามส่งเสียงเด็ดขาดเข้าใจหรือไม่” นางรีบกำชับเด็กๆ แล้วพา
