อ้ายกัวเป็นครอบครัวที่สองที่มาแจ้งกับหัวหน้าหมู่บ้าน ว่าเขาจะขายไข่ ตัวเขาเองขับเกวียนรับส่งผู้คนมาตลอดชีวิต ช่วงเวลาที่ต้องรอคนกลับมาจากซื้อของ เขาก็ได้ทำความรู้จักกับคนมากหน้าหลายตา ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน ลูกจ้างในร้านค้า เสี่ยวเอ้อร์ พ่อค้าเร่ ทำให้เขารู้ว่าจะหาซื้อไข่ได้จากที่ใด มีบ้านไหนบ้างที่ยังคงเลี้ยงไก่ไว้เก็บไข่กิน
แม้ว่าตลาดในเมืองเฉินหนงยังคงมีคนเอาไข่ออกมาขายบ้างเป็นครั้งคราว แต่มีหมู่บ้านใกล้เคียงอีกมากมาย ที่สามารถมาซื้อไข่จากหมู่บ้านเฉินหนงได้โดยไม่ต้องเดินทางเข้าไปในเมือง
และแน่นอนว่า หูอี้เหวินย่อมมาแจ้งขายเครื่องสานทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นตะกร้า หมวก กระจาด ทุกขนาด บางคนก็ยังคิดไม่ออกว่าตนจะขายอะไร ก็ได้แต่รอดูเมื่อเวลาตลาดหมู่บ้านน่าหลางเปิดทำการค้าเมื่อไร พวกเขาค่อยคิดกันอีกครั้ง
“เฟยอี ทางบ้านมารดาข้า พวกเขาสามารถปั้นเครื่องดินเผาได้ เจ้าคิดว่าข้าจะเอาของจากหมู่บ้านอื่นม
