เช้าวันต่อมา เฉิงฉือก็วิ่งมาที่บ้านสามสกุลจางเหมือนเช่นเคย หลังจากรับอาหารสำหรับวันนี้ที่ท่านน้าเจินทำเตรียมไว้สำหรับสามคนทางฝั่งบ้านเฉิงแล้ว เขาก็วิ่งกลับไปส่งอาหารให้ท่านอาทั้งสองคนและวิ่งกลับมาอีกครั้ง
เด็กชายทั้งสี่จางเฟยอีบังคับให้ใส่เสื้อผ้าหลายชั้น และห่อตัวด้วยผ้าห่มสองคนต่อหนึ่งผืน เตรียมจะฝ่าน้ำค้างยามเช้าไปบ้านใหญ่สกุลจาง หากไปสายพวกเขากลัวว่าจะไม่ทันตลาดที่มักจะมีคนจำนวนมากออกมาจับจ่ายในช่วงเวลาเช้า
เด็กชายทั้งสี่ต่างก็ยืนเหม่อมองตามร่างใหญ่บึกบึน ที่วิ่งไปวิ่งมาระหว่างสองบ้าน ด้วยสายตาเทิดทูน พี่ใหญ่ฉือของพวกเขาแข็งแรงที่สุด ซ้ำหนังก็ยังหนาราวกับวัว พวกเขาไม่เห็นพี่ใหญ่ฉือแสดงออกว่าหนาวเลยสักนิด เด็กชายสี่คนต่างก็งอแงอยากจะถอดเสื้อออกไปสักชั้นหนึ่ง และไม่ยอมห่อตัวด้วยผ้าห่ม
จางเฟยอีผู้อ่อนหวานก็ดุเสียงอ่อย จนสุดท้ายเป็นเฉิงฉือที่เข้ามาส่งสายตามองเด็กๆ ปราดเดียวพวกเขาก็กลับไ
