“ฉันก็แค่พาลูกพลัมมานั่งตากลมเล่นบ้างไม่ได้ไง? ไม่ได้พาไปขาย!” ยี่หวาออกหน้ารับให้ เธอกวาดสายตาสำรวจสภาพแอลไปพร้อมๆ กัน “สภาพอย่างกับลูกหมา มีวันไหนบ้างที่จะไม่มีแผล!”
“เรื่องของฉัน” แอลผ่อนเสียงลงพลางยกมือเช็ดเลือดที่มุมปากลวกๆ ราวกับไม่คิดใส่ใจ “ฉันจะพาพลัมกลับ มันดึกแล้ว”
หมับ
ว่าแล้วแอลก็ตรงมาคว้าข้อมือฉันและพาขึ้นบิ๊กไบค์เหมือนเคย ส่วนยี่หวาทำได้แค่ขับแลมโบกินี่สุดหรูตามมาเงียบๆ กระทั่งถึงคอนโดฯ ในสี่สิบนาทีให้หลัง
“ฉันจะไปนอนแล้วนะ นายก็ทำแผล กินยาให้เรียบร้อย” ยี่หวาบอกแอลอย่างเป็นห่วง “ยังจะนิ่ง!ตอบมาเดี๋ยวนี้!”
“เออ รับทราบแล้ว!” แอลว่าเสียงฉุน ยี่หวาพอใจในคำตอบถึงได้หมุนตัวทำท่าจะเดินออกจากห้องแต่ก็ไม่วายเดินกลับมาเหมือนเพิ่งนึกออกว่าลืมอะไรบางอย่างไป
และสิบวินาทีต่อจากนั้นเธอก็...
จุ๊บ!
จูบแก้มฉันอย่างรุนแรงหนึ่งที!
“นุ่มนิ่มและหอมเหมือนที่คิดไว้เลย” ไม่ลืมรีวิวแก้มของ
