หลายวันผ่านไป
“วันนี้วันเกิดน้องฉัน” แอลเปรยขึ้นในช่วงเช้าวันหนึ่งขณะนั่งคาบบุหรี่อยู่ตรงกรอบหน้าต่าง เขาหันหน้ามาทางฉัน... ถ้าฉันพุ่งเข้าไปและลงมือผลักเขา รับรองว่าศพไม่สวย
“แล้วมาบอกฉันทำไม” ส่วนฉันที่เพิ่งตื่นมาอาบน้ำกำลังนั่งทำรายงานเหมือนเคย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ฉันไม่ได้งานได้การเลย แทบจะไม่กระเตื้อง
เขาว่าสภาพแวดล้อมมีผลต่องาน ฉันว่าจริง
“ชวน”
“ขอปฏิเสธ” ฉันตอบรับอย่างไร้เยื่อใย ส่วนหนึ่งเพราะฉันไม่กล้าไปเหยียบบ้านเขาด้วย พ่อแม่ของเราสองไม่ถูกกันนี่นะ อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับแอลแล้ว
เหตุผลแค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะไม่ไปที่นั่น
“ไอ้อชิอยากเห็นหน้า” แอลยังคงรั้น “ฉันเผลอเล่าให้ฟัง”
“ก็บอกน้องว่าฉันไม่ว่าง” ฉันตอบโดยไม่หันไปมองหน้าเขา ปลายนิ้วยังรัวบนแป้นพิมพ์ไม่หยุด
อชิเป็นน้องคนที่สามนับจากเขา แอลเป็นพี่ชายคนโต อายเป็นน้องคนรอง และยังมีน้องเล็กที่ยังแบเบาะอย
