ตอนที่ 14
เก็บกระเป๋าเสร็จเขาก็พาเธอไปบ้านของเขาทันที ระหว่างนั้นดูเขาอารมณ์ดีมาตลอดทาง และก็ไม่ลืมที่จะเรียกชื่อเล่นของสกาวใจเสียด้วย
“ละอองดาวคุณแวะไปบ้านผมก่อนได้มั้ย” สีหน้าและแววตาอ้อนวอนนั้นดูน่าสงสารเหลือเกิน จนเธอเริ่มจะใจอ่อน แต่ว่าก็ต้องปฏิเสธไปเพราะเกรงใจเพื่อนที่อุตส่าห์ไปดูห้องเช่าให้ตั้งสองครั้งสองครา
“แต่ว่า...ฉันนัดเพื่อนไว้แล้ว..น่ะสิ”
“ช่วยยกเลิกก่อนได้มั้ย..ผมขอร้อง” เขาส่งแววตาอ้อนวอนมาอีกครั้ง
“อืมห์..งั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่าไม่นานนะคะ” คุณหมอสาวยอมใจอ่อนกับความขี้อ้อนของเขาจนได้
“ครับ” เขาปรายยิ้มอย่างมีความสุขที่เธอยินยอม
บ้านสุชาครีย์อยู่ห่างจากบ้านคนอื่น ๆ พอสมควร เนื่องจากมีเนื้อที่ยาวตั้งสิบกว่าไร่ทอดยาวไปตามริมถนนซึ่งตัวตึกปลูกอยู่ตรงกลางของพื้นที่ทั้งหมด อาณาบริเวณก็เลยกว้างขวางและอากาศดีเงียบสงบ พอรถเลี้ยวเข้าไปในบ้านเขาก็รีบบอกกับเธอ
"นี่ไงครับ...บ้านผม อ
