ตอนที่ 9 ไม่อยากพูดถึง
“พี่คลาสยังใช้น้ำหอมกลิ่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ “ปลายจมูกเชิดแทบแนบติดกับซอกคอหนาอยู่รอมร่อ ท่อนแขนเล็กพลางตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านของคนตัวสูงเอาไว้แน่นทันที ที่ทั้งร่างถูกยกขึ้นเข้าสู่อ้อมแขนแกร่ง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำยามที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่ตัวเองรัก
“พูดได้แบบนี้คงไม่เจ็บแล้วสินะ ฉันจะได้ปล่อย”
“เจ็บอยู่สิคะ “รีบดึงสีหน้าให้เจ็บปวดแล้วส่งยิ้มให้คนตัวสูง แหย ๆ ก่อนเอ่ยปากพูดในประโยคต่อมา “แค่อยากสนทนาด้วยเฉย ๆ ค่ะ”
อีกคนเอาแต่ทำหน้าถมึงทึง เลิกสนใจคนตัวเล็กในอ้อมแขนแล้วสาวเท้าเดินตรงไปยังห้องนอนทันที
บุคลิกท่าทางแข็งนอกอ่อนในของคลาสสิกทำให้มีนตราแอบลอบยิ้มออกมาบาง ๆ แทบจะหุบยิ้มไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปี กี่เดือน เขาก็ยังคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ “กล่าวขอบคุณทันทีที่คนตัวสูงวางลงบนเตียงอย่างเบามือ พร
