ตอนที่ 4 สถานะ
1286 คำ
ตอนที่ 4 สถานะ
พรึ่บ!
“อะ! นี่เธอ “หญิงสาวร่างเพรียวหน้าตาแตกตื่นส่งเสียงโวยวาย เมื่อถูกมีนตรากระชากข้อมือให้เดินตามออกมาจากห้องของคลาสสิกกะทันหัน
ปัง!
“ยัยบ้า! “มีนตรารีบล็อกประตูห้องทันที โดยมีเสียงตะโกนของคนด้านนอกดังเล็ดลอดเข้ามาให้ได้ยินเพียงนิด
หมับ!
“อึก! อื้อ! “ใบหน้าเรียวน่ารักเชิดขึ้นบิดเบี้ยวทันควัน ด้วยแรงยักษ์ของร่างสูงที่ก้าวเข้ามาบีบลำคออย่างแรงดันแผ่นหลังบางติดกำแพงห้อง โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว จนก่อเกิดความเจ็บและความจุกแน่นหายใจแทบไม่ออกขึ้นมาทันที
“เธอมีสิทธิ์อะไรทำแบบนั้นมีนตรา!”
“อะ..อ่อย! (ปล่อย!) “รับรู้ได้ถึงฝ่าเท้าเล็กทั้งสองข้างรอยขึ้นเหนือพื้น “หะ..หายใจมะ..ไม่ออก! “ริมฝีปากบางขยับเอ่ยเสียงขึ้นจมูกด้วยความทรมาน พยายามแกะมือหนาออกตามสัญชาตญาณแต่ก็ไม่เป็นผล
“ที่ผ่านมาฉันคงใจดีกับเธอมากเกินไปสินะ เธอถึงไม่เกร็งกลัวฉันสักนิดเดียว! “คลาสสิกตะเบ็งเสียงดังใส่มีนตราด้วยอารมณ์เกรี้ยวโกรธจัด จนหน้ามืดตามัวออกแรงบีบลำคอขาวระหงแน่นกว่าเดิมโดยไม่ยั้งคิด
“เมื่อไหร่จะเลิกเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตฉันสักที!”
“..” มีนตราตาลีตาเหลือกลิ้นแทบจุกปากเพราะขาดอากาศหายใจ เมื่อคลาสสิกไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระเสียที ตอนนี้เขาน่ากลัว…น่ากลัวอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน จนเม็ดเหงื่อตามลำตัวผุดซึม ทั้งที่ภายในห้องเต็มไปด้วยอายเย็นจากเครื่องปรับอากาศ
“เชี้ยเอ๊ย! “คลาสสิกสบถคำหยาบคายออกมา พร้อมกับปล่อยมือออกจากลำคอของมีนตรา ทำให้มีนตราฟุบลงกับพื้นห้องทันที เธอรีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดยกใหญ่
มือหนาเสยผมหน้าม้าขึ้นลวก ๆ อย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ให้ใจเย็นลง พลางหลับตานวดคลึงขมับเบา ๆ ไม่ให้พลั้งมือทำอะไรลงไปมากกว่าเดิม
“ฉันไม่ได้รักเธอมีนตรา ยอมรับความจริงซะเถอะ “ริมฝีปากหนาขยับย้ำเตือนสถานะอีกครั้ง โดยที่ยังยืนหันหลังให้กลับร่างเล็ก “ฉันเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว รีบออกไปซะ!”
“แต่มีนรักพี่ มีนไม่ได้ต้องการมีพี่ชาย เหมือนที่พี่ยัดเหยียดคำว่าน้องสาวให้กับมีน… “มีนตราเงยหน้าอาบน้ำตาขึ้นจ้องมองแผ่นหลังกว้างแววตาเต็มไปด้วยความหวัง ให้คลาสสิกยอมเปิดใจให้กับเธอดูสักครั้ง แม้คำว่าไม่รักของเขาจะทำให้เธอปวดใจมากแค่ไหนก็ตาม
“…มีนยอมอยู่ในสถานะไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่น้องสาว ขอแค่มีนมีพี่อยู่กับมีนทุกวันก็พอ”
“เหอะ! “คลาสสิกเชิดหน้าเค้นเสียงเหอะออกมาอย่างเหยียดหยาม พลางหมุนตัวกลับมาหลุบตามองมีนตราอย่างรู้สึกสมเพช “ยอมแม้กระทั่ง อยู่ในฐานะคู่นอนลับ ๆ ของฉันน่ะเหรอ?”
“..” มีนตราเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างรู้สึกสตั้นกับสถานะของรุ่นพี่หนุ่มที่มอบให้แก่เธอ สมองครุ่นคิดไม่ตก ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดออกไปแบบนั้นเอง
“คิดให้ดูดี ๆ นะ คุณอาหมอพ่อเธอเป็นเพื่อนพ่อฉัน แล้วฉันก็เห็นเธอมาตั้งแต่เด็ก เธอจะยอมเป็นแค่คู่นอน ที่ไร้ศักดิ์ศรีของฉันได้จริง ๆ ? “คลาสสิกกล่าวถามลองเชิงด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น เมื่อมองเห็นแววตาลังเลใจของมีนตราที่ฉายออกมาอย่างปิดไม่มิด ก่อนที่เธอจะก้มหน้าเงียบไม่ตอบออกมาในทันที
“...ถ้ามีนตอบว่ายอมล่ะ..”
“…” คลาสสิกเค้นเสียงหัวเราะเยาะในลำคอเบา ๆ ด้วยความตลกกับคำตอบสิ้นคิดของลูกสาวเพื่อนพ่อ เขาคิดว่าเธอจะฉลาดกว่านี้ แต่กลับโง่เง่าไม่สมกับเป็นลูกสาวของมาเฟียใหญ่ ที่มีเกียรติเป็นถึงหมอเจ้าของโรงพยาบาล เค ชื่อดังที่สุดในประเทศ
“คิดดีแล้ว?”
มีนตราพยักหน้าหงึก ๆรับทั้งน้ำตา ใครจะบอกว่าเธอโง่เขลาอย่างไรก็ตามแต่ ที่เธอเลือกเช่นนั้น เพราะคำว่ารักเพียงคำเดียว คำที่เธอยึดมั่นถือมั่นกับผู้ชายคนเดิมมาโดยตลอด แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วผลลัพธ์มันจะเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยเธอก็ได้ทำตามความต้องการและซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเอง
“เธอเลือกเองนะมีนตรา อย่ามาโทษฉันทีหลังก็แล้วกัน”
“……..ค่ะ”
“หึ งั้นก็ถอดชุดออกให้หมด แล้วขึ้นไปนอนอ้าขาให้ฉันบนเตียง”
“..” แววตาคู่สวยสั่นระริกจ้องมองเจ้าของใบหน้าหล่อครู่หนึ่ง อย่างชั่งใจกับคำสั่งที่ได้รับ หลังจากตัดสินใจได้แล้ว เธอจึงเริ่มถอดเสื้อยืดโอเว่อร์ไซซ์ที่สวมใส่อยู่เป็นอันดับแรกทิ้งลงพื้น เผยให้เห็นหน้าอกขนาดใหญ่แทบล้นทะลักบราเชียร์ลายลูกไม้สีครีม โดยที่ดวงตาทั้งคู่ไม่ละไปจากใบหน้าหล่อสักวินาทีเดียว
คลาสสิกปราดตาต่ำมองสองเต้าขาวเนียนอันใหญ่ของรุ่นน้องสาวนิ่ง พลางกลืนน้ำลายลงท้องอึกใหญ่ ไม่คิดเลยว่าเธอจะกล้าทำตามคำสั่งจริง ๆ หนำซ้ำยังซ่อนรูป
มีนตราน้ำตานอง มือบางปลดกระดุมกางเกงยีนขาสั้นแล้วถอดมันออก จนเหลือเพียงแพตตี้ตัวจิ๋วลายลูกไม้สีครีม ถึงแม้จะรู้สึกอายเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้เธออยากเอาชนะใจเขามากกว่า
“..”
มือบางปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มลวก ๆ หัวใจดวงน้อยสั่นไหวอย่างรุนแรง ยามที่ร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าผู้ชายเป็นครั้งแรก ก่อนสาวเท้าเดินตรงไปยังเตียงใหญ่ทันทีอย่างไม่รีรอ โดยมีสายตาเรียบนิ่งของคลาสสิกมองตามแผ่นหลังอันขาวเนียนไปไม่วางตา เรือนร่างอรชรน่าหลงใหลของรุ่นน้องสาว กำลังทำให้แก่นกลางความเป็นชายปวดหนึบ จนแทบจะทนไม่ไหว ซึ่งมีทุนเดิมอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“ถ้ากลัวก็รีบออกไปจากห้องฉันซะ”
มีนตราสะดุ้งตัวเมื่อได้ยินเสียงเรียบนิ่งของคลาสสิก เพราะเธอเอาแต่นั่งกอดเข่าอยู่บนกลางเตียงใหญ่ ไม่ยอมแหวกขาตามคำสั่ง พอเอาเข้าจริง ๆ เธอก็ไม่กล้า ที่จะเผยส่วนสงวนให้ผู้ชายคนไหนดู แต่หากเธอออกไป ทั้งที่พลั้งปากยอมรับข้อเสนอไปแล้ว เธอคงใจปลาซิว
“ไม่ได้กลัว! “ริมฝีปากบางขยับปฏิเสธออกไปอย่างมั่นอกมั่นใจ ทั้งที่แววตาเต็มไปด้วยความประหม่า ก่อนข่มตาลง เพราะไม่อยากเห็นภาพการกระทำน่าอายของตัวเองเต็ม ๆ ตา พลางกัดปากล่างแน่นจนรู้สึกเจ็บ แล้วเอ็นตัวไปด้านหลัง ฝ่ามือคล้ำยันกับเตียงเอาไว้ ค่อย ๆ แยกเรียวขาออกให้กว้าง แต่ไม่ถึงกับสุดความกว้างของมัน
สัมผัสได้ถึงอายเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบลงบนกลางความเป็นสาวอยู่ถี่ ๆ จนรู้สึกวาบหวาม
“หึ “คลาสสิกเค้นเสียงเย้ยหยันในลำคอเบา ๆ อย่างนึกสมเพช ดวงตาคมกริบไม่ละไปจากกลีบกุหลาบอวบนูน ไร้ซึ่งขนปกปิดเลยสักวินาทีเดียว ติ่งสีชมพูสวยตรงกลางกลีบร่องที่ยังไม่ผลิบานอ้าออกเต็มที่ ชั่งน่าดูดเลีย และ ขบกัดเล่น มากกว่าของผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เคยเห็นมา ความขาวเรียบเนียน บ่งบอกว่าเธอคงดูแลน้องสาวตัวเองมาเป็นอย่างดี
- ผู้เขียน
