ไอรินทร์หันมอง เห็นสีหน้าหมอรามิชเปลี่ยนไป
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีเคสใหม่เข้ามา”ลุกยืนฉับพลัน ก้าวเดินไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
ร่างบางลุกจากเก้าอี้มองตามแผ่นหลังหมอรามิชด้วยความสับสน เขาเป็นอะไรทำไมแสดงสีหน้าแบบนั้นใส่เธอ ทำราวกับว่าเจ็บปวดจากอะไรบางอย่าง เกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆ เปลี่ยนอย่างปัจจุบันทันด่วน ตอนนี้เธอรับอะไรไม่ไหวหรอกนะแค่นี้ก็เจ็บเจียนจะบ้าอยู่แล้ว
บ่ายสามโมงเดินทางมาถึงร้านอาหารไทย ทันทีที่เห็นไอรินทร์ก้าวเข้ามา ทอมมี่รีบตรงดิ่งมาหาสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเดียวกับป้าเพ็นนี หญิงสาวฝืนยิ้มออกมาเพื่อให้สองคนสบายใจ
“ไอมานั่งคุยกันตรงนี้หน่อย”เพ็นนีชวน
เธอทำตามคำพูดผู้ใหญ่ นั่งลงตามคำเชิญ
“เรื่องพ่อเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”ถามย้ำอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้วค่ะป้าเพ็นนี”
“ดีแล้วล่ะ ป้าเป็นห่วงไอมากเลย กลัวจะมีปัญหาเพราะเงินมากขนาดนั้น”
“พอดีไอโชคดีค่ะ ญาติที่เมือง
