14
เขาไม่เข้าใจว่าเธอหมายความถึงสิ่งใด หางตาที่เริ่มหรี่ลงด้วยความเจ็บจนทานทนไม่ไหว เห็นเธอทรุดตัวลงนั่งซ้อนด้านหลัง สองแขนเย็นเฉียบโอบรัดรอบกายที่เลือดอุ่นๆ ปรี่ไหลออกจากร่าง ก่อนความรู้สึกมีบางอย่างเสียดแทรกแหวกเนื้อบริเวณลำคอ...เหมือนเลือดเดือดระอุราวถูกต้ม เส้นเลือดทุกเส้นโป่งพอง ที่ทำให้ร่างเจ็บปวดราวถูกฉีก!
เขาหมดสติไปนานเท่าไหร่ไม่รู้...ก่อนตื่นมาด้วยความรู้สึกชดชื่นกระปรี้กระเปร่า และคำทักทายของแม่สาวชุดดำที่นั่งบนกองฟางกลิ่นสาบๆ เอนอิงผนังไม้ผุๆ อย่างกับไม่ใช่บ้านหรือห้องพักแต่เป็นโรงนาที่ไหนสักแห่ง
“ยินดีต้อนรับสู่โลกใหม่...กับความอ้างว้างเดียวดายและว้าเหว่ที่นายเป็นคนเลือกเอง”
“หมายความว่าไง” ยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง พลางสะบัดศีรษะแรงๆ ไล่ความมึนงงออกทิ้งไป ทว่านอกจากแม่สาวหน้าสวยแต่ซีดเผือดไร้สีเลือดจะไม่ตอบคำถาม
“ถึงเวลาก็รู้เอง...ตอนนี้เอา! อาหารที่นายจะใช้ประทังชีวิตก่อ
