17
อื้อหือ...นอกจากเสียงเศร้าจนน่าสงสารแล้วยังเว้าวอนทำให้หัวใจเธออบอุ่นจังเลย อยากกลับไปจังแต่...ปลายทางข้างหน้าตอนนี้หรือก็เต็มไปด้วยละอองเพชรหลากสีสัน สวยจนน่าเสียดายถ้าต้องทิ้งไป อืม..เอาไงดีล่ะ
“กลับมานะเมียจ๋า...ที่รัก”
โอ้...คำนี้ฟังแล้วอบอุ่นและมีความสุขดีจัง อย่างนี้ต้องรีบ...
“อือ...เรียกเสียงดังทำไมนี่ หนวกหูชะมัดเลย คนเขาง่วง จะนอน...” ชมบุหลันหรี่หนังตาสู้แสงพร้อมข่มกลั้นความปวดร้าวเคล็ดขัดยอกไปทั้งเนื้อทั้งตัว เหมือนถูกรถทับจนบี้แบนติดพื้น พร้อมดึงสติย้อนกลับคืนสู่ปัจจุบัน ที่ทำให้เธอรู้ว่าอาการที่เป็นอยู่มาจาก...ลืมไปเพิ่งถูกกระทำชำเรา มีคนพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปสดๆ ร้อนๆ เมื่อกี้เอง คนที่เป็นเจ้าของอ้อมแขนแข็งแกร่งโอบรัด พร้อมปัดเป่าความเจ็บปวดและหนาวเย็นออกไปอีกทั้งส่งความอบอุ่นให้
“โอ๊ย!! รัดมาทำไมนี่...เจ็บนะคะคุณสามีขา”
เอ่ยล้อเสียงหวานพร่า จะพักเหนื่อยสักห
