เชสต์กลับจากกรุงเทพฯ เขากลับไปจัดการทุกอย่างนานเกือบสองสัปดาห์ เดิมทีก็ยุ่งอยู่กับเรื่องธุรกิจของครอบครัว แต่ยังต้องอยู่ต่อเพราะอาการป่วยของน้องสาวกำเริบ เชสต์ไม่ใช่คนดีนักสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับน้องสาวนั้น เขาคือพี่ชายที่แสนดี
“ทำไมถึงล็อกประตูรั้วแล้วละครับ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” เชสต์เอ่ยถาม เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว เขาจำได้ว่าก่อนหน้าที่เขาจะไปกรุงเทพฯ แคทเธอรีนไม่เคยปิดรั้วในตอนกลางวันเลย
“พอดีหลายวันก่อนมีวัวของคนแถวนี้เข้ามาจะกินหญ้าในสนามค่ะ เจ้าของวัวเลยแนะนำว่าให้ปิดรั้วเอาไว้ดีกว่า” แน่นอนว่าเธอโกหก เธอปิดรั้วเพราะกลัวเพทายจะย้อนกลับมาต่างหาก แม้ว่าเธอจะไม่เห็นรถของเขามาหลายวันแล้วก็ตาม
ทันทีที่เขาสบตาเธอ เขาก็สามารถรับรู้ได้ว่าที่เธอพูดมันคือคำโกหก มีบางอย่างผิดปกติไปจริง ความสดใสในตาของเธอมันหายไป และถูกแทนที่ด้วยเงาของความกังวลและความเหนื่อยล้า
“คุณแคทครับเกิดอะไรขึ้นกันแน
