Episode 2 คัดค้าน
1368 คำ
Episode 2
คัดค้าน
คิดๆแล้วก็แค้นสุดขีด~ แม่นะแม่ จะแต่งงานใหม่ทำมายยยย ไม่เข็ดกับผู้ชายที่เคยแต่งมาก่อนหน้านี้รึไง(พ่อแท้ๆของฉันเองแหละ)
เฮ้อ! หลังจากที่ฉันพูดคัดค้านไม่ให้แม่แต่งงาน ฉันก็วิ่งหนีออกมาจากบ้านทันที และตอนนี้ฉันก็มานั่งจ๋อยง๋อยอยู่ที่ผับอย่างโดดเดี่ยว เพราะเพื่อนๆของฉันยังไม่มากัน
ก็แหงสิ! นี่เพิ่งจะสองทุ่มได้ ใครที่ไหนเขาจะมาเที่ยวเร็วกันขนาดนี้ ยกเว้นฉันที่ตอนนี้ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน
“ยังไงผู้ชายคนนั้นก็รวยเกินไปที่จะมาแต่งงานกับคนจนๆ” ฉันพึมพำออกมาเบาๆพลางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ
ที่จริง... ฉันก็ไม่อยากจะคัดค้านอะไรแม่หรอกนะ ถ้ามันเป็นความสุขของแม่ฉันก็อยากจะให้แม่ได้แต่งงาน แต่อยากจะให้แต่งกับผู้ชายที่ธรรมดาๆและสมฐานะของตัวเองดีกว่า ไม่ใช่ผู้ชายรวยล้นฟ้าที่ขับรถหรูแบบนั้น
ฉันควรจะดีใจใช่ไหมละที่ได้พ่อใหม่แสนจะรวย แถมอาจจะต้องไปอยู่ในคฤหาสน์หลายพันล้านด้วย แต่ไม่เลย ฉันไม่ดีใจสักนิด ฉันกลัวเขาจะมาหลอกแม่ของฉันให้เสียใจเหมือนที่พ่อของฉันเคยทำกับแม่เอาไว้
“มานั่งหน้าบึ้งคนเดียวตรงนี้ทำไม หือ?” เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้น ทำให้ฉันต้องเหลือบขึ้นไปมองเล็กน้อย
ใบหน้าหล่อคมเข้มกับแววตาสีดำสนิทที่แสนจะดุดันกำลังจ้องมองฉันอย่างไม่วางตา
“อ้าว พี่ติว” ฉันเอ่ยเรียกชื่อนั้นออกมาเมื่อเห็นว่าเจ้าของชื่อกำลังจ้องมองฉันเขม็ง
พี่ติว ใครๆที่มาผับชื่อดังแห่งนี้ก็ต้องรู้จักเขากันทั้งนั้น เพราะเขาเป็นเจ้าของผับที่นี่ไงละ!
“ตอบคำถามพี่ก่อนสิ มานั่งร้านเหล้าแล้วทำหน้าเซ็งๆแบบนี้ได้ไง?” พี่ติวเอ่ยก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฉันที่ตอนนี้ที่นั่งยังวางอยู่
“ถ้าอยากให้หนูตอบ ก็จ่ายมาก่อนสิ” ฉันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะแบมือ พี่ติวส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบแบงค์พันห้าใบใส่มือฉันทันที
“เดี๋ยวเล่าให้ฟังก็ได้” ฉันหยิบเงินนั่นใส่กระเป๋าอย่างไม่รีรอก่อนจะสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเล่าเรื่องส่วนตัวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ระบายให้พี่เขาฟังนิดหน่อย คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...
สงสัยใช่ไหมละ? ว่าทำไมฉันถึงรู้จักกับพี่ติวที่เป็นเจ้าของผับสุดคูลได้ เรื่องมันก็เริ่มมาจากที่ฉันเคยคิดอยากจะทำงานที่ผับของพี่เขา แต่แล้วมันก็มีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับฉันซะก่อน
ฉันเคยเกือบโดนพวกผู้ชายทำมิดีมิร้าย และพี่ติวก็มาช่วยฉันไว้ทันพอดี เพราะพวกนั้นมันก่อเรื่องในผับของพี่เขาไงละ ถ้าไปก่อเรื่องที่อื่นฉันว่าตัวฉันเองก็คงจะไม่รอด
หลังจากวันนั้นก็กลายเป็นว่าฉันกับพี่ติวพวกเราสองคนสนิทกันซะงั้น แถมพี่เขายังมาชอบชวนฉันคุยบ่อยๆเวลาที่ฉันมาผับตัวคนเดียว... และฉันก็ชอบพูดเล่นๆกับพี่เขาเสมอว่าฉันต้องการเงิน และฉันก็ยอมรับไปตรงๆว่าฉันจน ถ้าไม่จนคงไม่อยากมาทำงานที่ผับหรูที่รายได้ดีแบบนี้หรอก จริงไหมละ?
“พร้อมฟังแล้วครับ” พี่ติวแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบแก้วเหล้าของฉันยกดื่มอย่างไม่เกรงใจ เป็นเจ้าของผับที่ดูไม่ถือตัวชะมัด
“พี่ติวก็รู้ใช่ป่ะว่าบ้านหนูจน?”
“อ่าฮะ แล้วไงต่อ”
“พ่อหนูสร้างหนี้ไว้ แล้วก็หายตัวไปแต่งงานกับครอบครัวใหม่ ทิ้งหนูกับแม่ให้ชดใช้หนี้กันอยู่สองคน” ฉันบอกออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะหยิบแก้วเหล้ายกขึ้นดื่ม พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรมักจะทำให้ฉันหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียทุกที
“เรื่องนั้นพี่รู้ แล้วไงต่อ” เสียงทุ้มเข้มของพี่ติวเอ่ยถาม สีหน้าของพี่เขาดูจริงจังมากๆเมื่อฟังเรื่องของฉัน มันน่าฟังขนาดนั้นเลยสินะ แถมยังยอมจ่ายเงินให้ฉันเล่าอีกด้วย
“ถ้าพี่อยากรู้ต่อ ต้องจ่ายเงินแล้วม้างงงง” ฉันบอกออกมาอย่างขำๆ พี่ติวกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบแบงค์พันสิบแบงค์มาให้ฉัน...
“แค่นี้พอป่ะ”
“ถ้าบอกว่าไม่พออ่ะ?”
“หึ เดี๋ยวเซ็นต์เชคให้ อยากได้เท่าไรละ”
“เวอร์ละ แค่นี้ก็พอ” ฉันบอกก่อนจะหยิบแบงค์สีเทาสิบใบใส่กระเป๋าตัวเองอย่างรวดเร็ว
ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินนะ แต่ในเมื่อได้มันมาง่ายๆก็ต้องรีบเก็บ ถึงแม้ตอนนี้หนี้ของแม่ฉันจะกลายเป็นศูนย์บาทภายในชั่วพริบตาก็เถอะ!
“ฮ่าๆ งั้นเล่าต่อดิ อยากฟัง”
“ถึงไหนละนะ อ๋อๆ แม่หนูมีหนี้มากมายใช่ป่ะ แต่สุดท้ายหนี้พวกนั้นก็หายไปพริบตา”
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
“ก็แม่หนูอ่ะ ไปหลงรักคนรวยอ่ะดิ แถมผู้ชายคนนั้นก็ให้เงินแม่หนูไปใช้หนี้ จนตอนนี้หนี้ของบ้านหนูเหลือศูนย์บาทแล้ว” ฉันบอกออกมาอย่างเซ็งๆ เงินที่ได้มาแบบนั้น คงจะไม่ได้มาฟรีๆแน่ๆ
“แบบนั้นก็ดีไม่ใช่เหรอ?”
“ดีอะไรละ แม่หนูต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น แถมยังจะให้หนูย้ายไปอยู่บ้านเขาด้วย ใครที่ไหนอยากจะไปละจริงไหม? แถมหนูไม่อยากมีพ่อสองคนหรอกนะ” ฉันบอกออกมาตามตรง พี่ติวได้แต่ยิ้มขำให้กับฉัน เฮ้อ... น่าขำตรงไหนเนี่ย ออกจะเป็นเรื่องที่ซีเรี๊ยสรี่สุดๆ!
“แต่ถ้าเป็นพี่... พี่ก็ไปนะ เผลอๆถ้าได้รู้จักครอบครัวฝั่งนั้นจริงๆ อาจจะชอบก็ได้”
“เหอะ ไม่มีทางอ่ะ ถ้าเขามีลูกติดหนูคงจะไม่ชอบแน่ๆ ไม่แน่แม่หนูอาจจะไปหลงรักลูกเขาหัวปรักหัวปรำ” ฉันบอกออกมาตามตรง นั่นเป็นเรื่องที่ฉันกลัวที่สุด... กลัวที่จะไม่ได้รักความรักเหมือนเดิม เพราะพ่อที่ทิ้งฉันไปก็ไม่เคยกลับมาหาอีกเลย
ชีวิตดราม่าสุดๆเลยใช่ป่ะ! แต่ฉันก็ไม่แคร์หรอก ไม่มาหาก็ไม่มาหา เหอะ~
“มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ อ่า.... งั้นพี่ไปก่อนนะ ไว้เจอกันนะครับน้องสาว” เสียงทุ้มเข้มของพี่ติวเอ่ยก่อนจะจับมือฉันแล้วจุ๊บที่หลังมือเบาๆทำให้ฉันถึงกลับหน้าแดงทันที แถมใจยังเต้นตึกตักอีกต่างหาก
เมื่อกี้เขาพูดว่าน้องสาวเหรอ?... พี่ติวไม่เคยพูดแบบนี้สักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินพี่เขาพูดแบบนี้
มันจะมีความหมายอะไรแฝงรึเปล่าหว่า?
ช่างเหอะ คิดไปก็ปวดหัว! แถมเพื่อนฉันก็มากันแล้วด้วย วันนี้ต้องเที่ยวใหเสนุกมันส์สุดเหวี่ยงไปเลย!
“ยัยริ๊ชชชชช” เสียงแหลมใสของยัยเฟรนเอ่ยดังขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาถึงโต๊ะที่ฉันจองเอาไว้
“กว่าพวกหล่อนจะมา ฉันลากจะงอกแล้วเนี่ย!!!” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเซ็งๆก่อนจะยกแก้วเหล้าดื่ม
“ขอโทษน้าาาา~ เดี๋ยววันนี้หาผู้หล่อๆให้” ยัยน้ำใสเอ่ยปลอบใจ ฉันได้แต่เบ้ปากมองบน
“พวกฉันไม่เคยพลาดผู้หล่อๆอยู่แล้ว อยากได้แบบไหนบอก เดี๋ยวเจ๊จัดให้” ทีน่าเอ่ยเสริม
“เดี๋ยวจะรอดูว่าคืนนี้ฉันจะเสียตัวให้ใคร~!”
- ผู้เขียน
