“พี่เจ็บไหม” ฉันนั่งลงแล้วค่อย ๆ ช้อนตัวไอ้พี่ วางศีรษะเขาไว้แนบตัก จับลูบเช็ดที่ใบหน้าของพี่เคลิ้ม “เลือดออกเต็มเลย ไปหาหมอกันนะ เดี๋ยวนิ่มโทรหารถพยาบาล”
“อย่ามาร้องไห้ กูยังไม่ตาย แค่นี้กระจอก โดนอีกเป็นสิบก็ยังไหว”
“ถ้าไม่เห็นว่าปากแตกจะตบปากให้ นิสัยไม่ดี”
“หึ เจ็บตรงไหนไหมมึงอะ ขอโทษนะที่ช่วยมึงไม่ได้ มึงก็เลยโดนมันลวนลาม เช็ดแม่งออก ไอ้เหี้ยนั่นมันสกปรก” ไม่ว่าเปล่าแต่ยังพยายามยื่นมือขึ้นมาเช็ดใบหน้าของฉันด้วย
“เลือดกูติดหน้ามึงเลยว่ะ” พี่เคลิ้มยิ้มนิด ๆ
“ก็ใช่ไงเลยเปื้อนเลือดพี่แทน ไปหาหมอกันเนอะ”
“ไม่เอา ขึ้นรถดีกว่า กูไม่ชอบหมอ เดี๋ยวถึงหูพ่อกับแม่กู ขี้เกียจฟังคำด่า” พี่เคลิ้มค่อย ๆ พยุงตัวนั่ง
“แล้วจะขับรถไหวได้ไง เรียกรถพยาบาลเถอะ”
“มึงไงขับ”
“ไม่เอานิ่มไม่อยากขับ”
“ขับไปแค่ไม่กี่โลไม่เป็นไรหรอก ข้างหน้ามีหัองพักชั่วคราว พากูไปเปลี่ยนชุดที่นั่นก่อน”
“ห๊ะ! พี่จะเข้าโร
