บ้านนุ่มนิ่ม
เวลา 18.59 น.
-NUMNIM TALK-
“ขนมาทำไมเยอะแยะ” ฉันเอ่ยถามว่าที่คู่หมั้น ที่ขนกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองลงจากรถ
“ขนมาไว้ใส่ไง ก็จะมาอยู่นี่”
“ได้ไง เดี๋ยวแม่ว่า”
“แม่กับพ่อและตายายอนุญาตแล้วครับ อย่าลืมสิว่าเราจะหมั้นกันแล้ว จากนี้เราต้องประคับประคองและดูแลกันให้ดี ช่วงจะแต่งเนี่ยมารมันเยอะ”
“…” ฉันขมวดคิ้วใส่พี่ชอปเปอร์
“อย่าคิดมากสิที่รักของพี่ เข้าบ้านกัน” พี่ชอปเปอร์จับมือฉันและพาเดินเข้าบ้านของฉัน
ทำอย่างกะบ้านตัวเองเลยค่ะ
“ลืมถามเลย ไปทานข้าวกับแม่เป็นไงบ้าง แล้วแม่โกรธไหมที่นุ่มไม่ได้ไป” ฉันหยุดเดินและเอ่ยถาม
“แม่ไม่โกรธ แม่เข้าใจ ส่วนที่โต๊ะอาหารก็ปกติดีมั้ง พี่ไม่ได้ใส่ใจ นุ่มก็รู้ว่าพี่ไม่ค่อยสนอะไรอยู่แล้ว” พูดแล้วก็ก้มลงจูบที่หน้าผากของฉันเลยค่ะ
“แต่สนนุ่มใช่ไหม” แม้จะมีเรื่องที่ค้างคาใจ แต่ฉันก็พยายามหาเรื่องอื่นมาคิดกลบเกลื่อนจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องนั้น
