-KLOEM TALK-
“นุ่มนิ่มค่ะ” ไอ้อ้วนของผมมันฉีกยิ้มสดใสให้ไอ้ลูกพี่ลูกน้องที่ร้ายที่สุดของผม
ไอ้อ้วนมันกำลังหลงกลรอยยิ้มที่อ่อนโยนของไอ้ทิวโรคจิต
“นุ่มนิ่ม ชื่อน่ารักจังนะครับ ถ้าพี่ทิวจะขอเรียกน้องนุ่ม จะได้ไหมครับ” ผมนึกว่ามีแต่ผู้หญิงเถอะที่ชอบใช้เสียงสองเสียงสาม ที่ไหนได้ไอ้ห่ารากนี่มีเสียงแปดเสียงเก้าด้วยเลยมั้ง
“อย่าเลยค่ะ เรียกนิ่มดีกว่า”
“ว้า เอาแบบนั้นก็ได้ครับ งั้นเราไปกันเลยไหมน้องชาย อ้อ พี่คงลืมบอกว่าพี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอ้เคลิ้มคนนี้นะครับ” ผมละเกลียดรอยยิ้มของมันซะจริง จะยิ้มส้นตีนอะไรนักวะ
“มึงจะคุยอีกนานไหม จะไปก็รีบไป แดกเสร็จกูจะได้กลับ” ผมรีบพูดแทรก เพราะดูเหมือนไอ้ทิวมันจะติดลม
“รีบอะไรขนาดนั้น ที่ผ่านมาเห็นสบาย ๆ” ไอ้ทิวมันไหวไหล่และเดินไปที่รถของผม
“อย่าไปพูดกับมันมากรู้ไหม ไอ้ห่านี่มันไว้ใจไม่ได้ ชอบทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน” ผมรีบบอกไอ้อ้วนที่ตอนนี้มันยืนมองห
