ผู้กำกับหนุ่มใหญ่ไฟแรงเดินไปกดกริ่งที่เสาข้างประตูเหล็ก ขณะที่คนอื่นๆ พากันมองสำรวจลอดช่องประตูเหล็กเข้าไปด้านใน กดกริ่งหนึ่งครั้งทุกอย่างยังคงเงียบสงบ
“เขาไม่อยู่หรือเปล่าคะผู้กำกับ” นาถลดาถามตามที่คิด
“อยู่สิ ไม่อยู้ได้ยังไง นัดกันไว้แล้วนี่”
“ลองกดกริ่งดูอีกครั้งสิครับ” ภูมิดนัยบอก ผู้กำกับจึงกดกริ่งอีกครั้ง แต่ทุกอย่างก็ยังเงียบอยู่เช่นเดิม จนหลายคนเริ่มมองหน้ากัน
“ซันนี่ว่าบางทีเขาอาจไปทำธุระด่วนข้างนอกก็ได้ค่าผู้กำกับ มีเบอร์เขาหรือเปล่าคะ เดี๋ยวซันนี่โทรให้”
“มี แต่ว่า ลองกดกริ่งดูอีกทีละกัน ณิชา คุณลองมากดกริ่งดูซิ เผื่อว่าเจ้าของบ้านจะเปิดประตูต้อนรับ ถ้าสาวโสดอย่างคุณเป็นคนกด”
“ค่ะผู้กำกับ” ร่างบางในชุดโค้ทหนังดำ เดินไปที่หน้าเสาสีขาว กำลังจะยกมือขึ้นกดกริ่ง ลมเย็นๆ วูบหนึ่งพัดมาจากทิศไหนก็ไม่รู้ มาปะทะใบหน้าของเธอ มันรู้สึกชวนให้ขนลุกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก แต่พอหันไปมองทุกคน
