2

342 คำ
ซิงเหม่ย เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลซิง เธอถูกคัดเลือกให้เข้ามาในวัง ด้วยความที่ไม่อยากเป็นสนม จึงแต้มใบหน้าของตนให้มีหน้าตาอัปลักษณ์ แต่ด้วยความที่เธอแสดงตัวตนมากจนเกินไป ทำให้องค์ชายจางหมิ่นรับเธอมาเป็นสาวใช้ในจวนส่วนตัว ทำให้พวกนางที่เธอถูกเลือกเช่นกันต่างอิจฉา เพราะนางองค์ชายเรียกใช้อยู่บ่อยๆ จนเกิดอิจฉาขึ้นมา "ซิงเหม่ย " "นั่นไงเพคะ องค์ชาย" "ซิงเหม่ย" "เจ้านัดชาย แปลกหน้า " "ซิงเหม่ย เจ้าจำข้าได้หรือไม่ " "ข้านัดเจ้าออกมาหรือ" "ก็นี่ไงปิ่นปักผมของเจ้า " "นี่ของข้าหรือไง " ด้วยท่าทางของเธอ ที่ดูเหมือนว่าจะไม่รู้จัก ชายหนุ่มตรงหน้า ซูมี่ เธอจึงใช้ไม้เด็ด อีกครั้งให้เกล้งผลักซีเหม่ยล้ม "ท่านอ๋อง กลับเถอะ เดี๋ยวพิษในตัวท่านกำเริบ" "ไม่ " ในระหว่างที่กลุ่มองค์ชายทะเลาะกันเสียงดัง ท่านอ๋องจึงเข้ามาช่วยซินเหม่ย ได้ทันจังหวะ ก่อนที่นางจะล้มลงไป "เกิดอะไรขึ้น " "ท่านอ๋อง หญิงสาวที่อยู่ใกล้ท่าน คือหญิงรับใช้ในจวนของข้า " "จวนของเจ้า " "นางแอบนัดพบชายแปลกหน้า เพคะ หม่อมฉันจะจับนางไปทำโทษ" "นัดพบ ทำโทษ อะไรของพวกเจ้าเนี่ย" "ข้าไม่คืน เพราะนางขโมย ของของข้าเช่นกัน " "ขโมยตอนไหนว่ะ" "ข้าจะพานางไปที่จวนของข้า " "น้อมส่งท่านอ๋อง " "เอาตัวนางไป " ซิงเหม่ย จำยอมที่ต้องเดินตามพวกองครักษ์ของท่านอ๋องไป ก็ดีเหมือนกันนะ มาอยู่ในจวนท่านอ๋อง ในระหว่างที่เธอกำลังคิดเรื่องเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น ได้มีชายชุดดำ กำลังเป่าควันสลบ ทำให้เธอจึงสลบไป มันย่องมาอุ้มเธอไปบนหลังคา แและจับเธอโยนลงมา ด้วยพลังบางอย่างทำให้ตัวซิงเหม่ย รู้สึกตัว และมีท่านอ๋องเหาะมาช่วยรับตัวนางทัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม