วายร้ายผู้นั้น พยายามจับฉันแต่งงานล่ะ

3.กลิ่นคาวเลือด

“คิลเลียน ลูกจะต้องเก่งกว่าคาเตอร์ให้ได้เข้าใจไหม ตำแหน่งเคาน์แห่งโอนิกซ์มันควรจะเป็นของลูกสิ..”

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เป็นบ้าเพราะความรัก และท่านแม่ของเขาคือหนึ่งในนั้น ท่านแม่เป็นคู่หมั้นของท่านพ่อ แต่ทว่าท่านพ่อกลับแต่งงานกับองค์หญิงที่องค์จักรพรรดิพระราชทานให้ แล้วมาแต่งกับแม่ของเขาทีหลัง ทำให้ท่านแม่เป็นแค่ภรรยารองเท่านั้น

เกียรติของเขาลดน้อยถอยลงไปเรื่อยๆ เมื่อความเก่งกาจของคาเตอร์มันฉายชัดออกมา ทั้งเรื่องการเรียน และเรื่องการต่อสู้ พี่ชายของเขานั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้ที่สมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน คิลเลียนรู้ดีว่าเขาไม่มีวันเอาชนะพี่ชายของเขาได้เลย

ไม่มีวันนั้น..

แม่ของเขาพยายามกดดันตลอดเวลา ด่าทอหนักๆเข้าก็ทำร้ายร่างกาย

“ทำไม!..ทำไมลูกถึงสู้คาเตอร์ไม่ได้!! ลูกจะต้องเรียนเก่งกว่าลูกของนังองค์หญิงนั่นสิ เรื่องการประลองหรือแม้แต่วิชายิงปืน ฟันดาบแม่ไม่เชื่อหรอกนะว่าถ้าหากลูกฝึกมันทั้งวันทั้งคืน ลูกจะเก่งกว่าคาเตอร์ไม่ได้น่ะ”

หลังจากนั้นเขาจะต้องฝึกจนเกือบเช้าทุกวัน ตามคำสั่งของท่านแม่ สภาพจิตใจของคิลเลียนมันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เหมือนกับว่าหัวใจของเขาค่อยๆ สร้างกำแพงขึ้นมาเรื่อยๆ ปิดกั้นตัวเองจากผู้คนและชอบอยู่คนเดียวมากกว่าจะเข้าร่วมงานสังสรรค์ใดๆ

จนเมื่อเขาอายุได้สิบห้าปี พ่อเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับส่งมอบปืนให้กระบอกหนึ่ง

“วันนี้ลูกจะได้แสดงฝีมือให้พ่อเห็นแล้วเคียน..ไปสังหารราชวงศ์ที่แม่ของเจ้าเกลียดนักหนากัน..”

เขาลั่นไกปืนลงไปบนร่างกายของผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ขวางทางท่านพ่อ จนไปถึงร่างของพี่ชายเขา

เพราะคาเตอร์นั้นเป็นคนเก่ง พี่ชายที่สมบูรณ์แบบของเขากำลังร้องไห้ออกมา เพราะท่านพ่อสังหารแม่ของคาเตอร์ต่อหน้าต่อตา

ไม่ใช่แค่เพียงคาเตอร์เท่านั้นที่นิ่งอึ้งแต่ตัวเขาเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา พ่อมาหาเขากับแม่แทบจะนับครั้งได้ พ่อเอาเวลาส่วนใหญ่ไปอยู่กับท่านแม่ใหญ่และท่านพี่คาเตอร์ แต่ในวันนี้พ่อกลับลงมือสังหารสตรีที่พ่อรัก..ได้ลงคอ?

“ไปสิเคียน พ่อรู้ว่าเจ้าอยากจะประลองกับคาเตอร์มาตลอด ไปสังหารเขาสิแล้วพ่อจะมอบตำแหน่งท่านเคาน์ให้เจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น”

เขามองหน้าพ่อด้วยสายตาที่สิ้นหวังยิ่งกว่าครั้งไหนๆ พ่อเห็นเขาเป็นอะไรกัน แล้วเห็นพี่คาเตอร์เป็นอะไร?

คาเตอร์เดินเข้ามาหาคิลเลียน เขายกมือขึ้นมาโอบกอดน้องชายของเขาเอาไว้

“เคียน..ฆ่าพี่เถอะ”

คำร้องขอนั่นเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจนมันสะเทือนเข้าไปในหัวใจของเขาเลย

จะประลองกันได้อย่างไรในเมื่อพี่คาเตอร์ไม่คิดหยิบดาบมาสู้เลยด้วยซ้ำ หัวใจของท่านพี่จะแหลกสลายมากแค่ไหนกัน เมื่อท่านพ่อสังหารแม่ของเขาต่อหน้าต่อตา แถมยังสั่งให้น้องชาย ถึงแม้จะเป็นน้องชายต่างแม่ก็เถอะแต่ก็ยังคงเรียกได้ว่าคือน้องชาย..สังหารเขา

“เคียน ถ้าลูกไม่ทำ พ่อจะมอบตำแหน่งเคาน์ให้กับคาเตอร์แทนนะ ลูกคงไม่อยากทำให้แม่ของลูกผิดหวังหรอกใช่ไหม?”

หรือว่าในยามนี้เขาควรจะหันปลายกระบอกปืนไปหาพ่อที่ไร้หัวใจของเขากันนะ

“เคียนได้โปรดเถอะ พี่ไม่รู้ว่าจะหายใจต่อไปได้อย่างไร อีกทั้งพี่ไม่อยากใช้ชื่อตระกูลโอนิกซ์อีกแล้ว เพราะอย่างนั้น..เจ้าช่วยพี่สักครั้ง..”

“ปัง!!!..”

เราไม่ได้มีความผูกพันกันแบบพี่น้องอยู่แล้ว เพราะแม่ของเขาไม่เคยยินยอมให้เขาไปทำความรู้จักกับคาเตอร์ เพราะอย่างนั้นเขาถึงได้สังหารคาเตอร์ได้อย่างไม่รู้สึกเสียใจอะไรมากมายนัก..แต่ในวินาทีถัดไปเมื่อเขามองเห็นสายตาที่แสนเย็นชาของท่านพ่อที่มองไปยังท่านพี่คาเตอร์และท่านแม่ใหญ่..

คิลเลียนรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจจนอยากจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้น พ่อของเขาไม่ปกติ พ่อคือคนสารเลวผู้หนึ่งที่ไม่สมควรมีชีวิตอยู่!!

“เมื่อใดก็ตามที่ราชวงศ์ชนะเรา..เจ้าจะตายนะเคียน พวกเขาจะเอาความเคียดแค้นทั้งหมดสาดมาที่โอนิกซ์ และเมื่อนั้น..ทุกอย่างที่พ่อและเจ้าช่วยกันสร้างจะล่มสลายไปหมด”

ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากพ่อไม่ใช่รึไงที่ไปทำให้องค์จักรพรรดิกลายเป็นหุ่นเชิดน่ะ ตัวเองสร้างความเคียดแค้นเอาไว้ให้โอนิกซ์ ส่วนเขาคือคนซวยที่ต้องรับช่วงต่อ

แต่จิตใจของคิลเลียนที่ถูกเลี้ยงดูด้วยท่านพ่อที่บิดเบี้ยวและท่านแม่ที่บูชาความรักเหนือสิ่งอื่นใด ทำให้เขา..ไม่รู้จักเห็นใจคนอื่น

ขวางทางก็ฆ่าทิ้ง กล้าแข็งข้อก็จะต้องกดข่มลงไปให้จมดิน เขาเติบโตขึ้นมาบนความคิดแบบนั้น..

เมื่อท่านแม่จากไป ชีวิตของคิลเลียนก็เริ่มดีขึ้นนิดหน่อย เขามีความรัก.. แต่ดันมีความรักกับแอนนาซึ่งเป็นนักบุญหญิง นางอ่อนโยนมาก แต่ไม่ใช่ความอ่อนโยนที่มีให้เขาเพียงแค่คนเดียว เพราะว่านางอ่อนโยนกับทุกคน แถมนางยังมีคนรักอยู่แล้ว ซึ่งเป็นแค่บารอนจนๆ

เขาแย่งชิงนางมาได้ แต่ได้เพียงร่างกายเท่านั้นเพราะว่าลมหายใจของนางหมดลงตั้งแต่ที่เขาสังหารบารอนบัตเตอร์

คิลเลียนที่ดีขึ้นนิดหน่อยกลับแย่ลงมากกว่าเดิม เมื่อเขาไม่ได้รับความรักกลับคืนมาจากสตรีที่เขาส่งมอบความรักให้

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกกุหลาบในยามค่ำคืนหอมฟุ้งกระจายมาตามสายลม เขานั่งลงข้างๆ กับร่างของสตรีที่กำลังหลับใหล นางคงเป็นสตรีที่ดูไม่ได้ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน มีใบหน้าที่ดำคล้ำ อีกทั้งยังเนื้อตัวมอมแมมไปหมด

เขาควรจะเรียกทหารให้มาลากนางออกไป แต่ในทันทีที่คิลเลียนจะเอ่ยปากเรียกทหาร เม็ดฝนกลับตกโปรยปรายลงมา

เขาเกลียดช่วงเวลาที่ฝนตกที่สุด คิลเลียนปล่อยให้สตรีผู้นั้นนอนอยู่บนพื้นหญ้า ส่วนเขาเดินเข้าไปในโรงเก็บของ เม็ดฝนที่พึ่งจะโปรยปรายลงมาแปรเปลี่ยนเป็นฝนตกหนักมากกว่าเดิม ดวงตาของเขามองไปยังร่างของสตรีที่ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นหญ้า

นี่นาง..หลับหรือว่าตายกันแน่ ขี้เหร่แล้วยังนอนขี้เซาอีก คิลเลียนส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความเอือมระอา

หากว่านางตายจริงๆ ก็ไม่เห็นเป็นไร เขาแค่ให้ทหารมาลากศพนางออกไปก็พอ

ที่คฤหาสน์ของท่านแม่ ปกติก็มีคนตายมากอยู่แล้วเพราะความเสียสติของท่านแม่

ใบหน้าหล่อเหลาปานรูปสลักกำลังมองสำรวจไปบนพื้นหญ้าที่เขายืนอยู่ ก่อนจะเบนสายตาไปมองร่างของสตรีผู้นั้นที่กำลังหลับใหล

สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือใบหน้าของสตรีผู้นั้น เมื่อหยาดน้ำฝนชำระล้างคราบโคลนที่เปื้อนอยู่ออกไป คิลเลียนก็พบว่านางคือหญิงงามผู้หนึ่ง เป็นความงามที่ทำให้เขาแทบจะละสายตาออกไปจากใบหน้านั้นไม่ได้เลยทีเดียว กว่าจะรู้สึกตัว เขาก็มาหยุดอยู่ที่ร่างของนางแล้วก้มตัวลงเพื่อช้อนตัวนางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน..

ฝนยังคงตกลงมาอย่างหนักและนอกจากฝนจะล้างคราบดินโคลนที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าของฟาเดลออกแล้ว ยังสามารถล้างกลิ่นคาวเลือดที่ติดอยู่บนมือของคิลเลียนออกด้วย