“ภามอันนี้ดีไหม”
“ภามว่าแบบนั้นดีกว่า”
“งั้นวันนี้กระท้อนตามใจภามละกัน คุณพ่อน่ารักคุณพ่อยอมพาแม่ออกมาเที่ยวแบบนี้แม่จะตามใจ” เธอยกมือสัมผัสหน้าท้องของตนเองไปมาอย่างต้องการสื่อให้ลูกสาวรับรู้ ทุกวินาทีของเธอตั้งแต่มีลูกน้อยเธอมีความสุขมากจริงๆ ในสมองเธอคิดเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับอนาคตของลูกน้อย
“ฮ่าๆ ภามมีความสุขจัง” เมื่อได้ข้าวของที่ต้องการแล้วทั้งสองก็เดินทางกลับบ้าน ด้านชัยวุฒินิ่งไปไม่ได้วางแผนร้ายเพราะเขาเองก็เริ่มระแวงว่าจะมีคนล่วงรู้สิ่งที่เขาทำลงไปจึงไม่อยากจะสร้างปัญหาให้ตัวเองเพิ่มจึงทำได้แค่อยู่นิ่งๆไม่เคลื่อนไหวอะไร วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอเขาและเธอใช้ชีวิตด้วยความปกติสุขมาตลอดจนกระทั่งหญิงสาวใกล้คลอดปวดท้องจะคลอดหนุ่มน้อยออกมาลืมตาดูโลก
“ภาม!” เปรมเรียกน้องชายเสียงดัง
“เป็นไงบ้างภาม” คนเป็นพ่อถามออกไปน้ำเสียงร้อนรนไม่ต่างจากคนที่ยืนเฝ้ารออยู่ก่อนหน้า
“ยังไ
