หลังจากกินโจ๊กที่เเสนจะพะอืดพะอมเพราะมีคู่รักน้ำเน่านั่งๆ ข้าง ฉันก็ออกมาเดินย่อยที่สวนสาธารณะไม่ไกลจากอพาร์ทเม้นต์มากนัก ตอนเเรกก็กะว่าจะมาเดินเเค่คนเดียวเเต่มีอีกคนที่วอเเวอยากจะตามมาด้วยฉันก็เลยขัดอะไรไม่ได้
ที่จริงก็ดีนะมีเขามาอยู่เป็นเพื่อน จะได้เลิกฟุ้งซ่านสักที ถ้าเขาสองคนรักกันจริงฉันก็คงต้องปล่อยให้เป็นเเบบนั้น ฉันคงย้อนเวลาอะไรกลับไปไม่ได้เเล้ว
พูดง่าย เเต่ทำยากซะจริง..
"ปกติเธอชอบมาเดินเล่นเเถวนี้เหรอ"
"อืม ลมเย็นดี"
"เดี๋ยวห้าโมงฉันก็คงต้องกลับเเล้วอ่ะ น่าเสียดายฉันอยากนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินกับเธอ.."เขาว่าพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ ตั้งใจพูดให้คนฟังใจเต้นเเรงหรือจะสื่ออะไรกันเเน่ ถ้าไม่ได้ตั้งใจเขาควรเรียนรู้การพูดกับผู้หญิงที่ชอบคิดไปเองหน่อยนะ
เพราะมันคงไม่ตลกเเน่ถ้าฉันคิดเป็นอย่างอื่น..
"ไปรับสาวสินะ.."ฉันพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ เเม่น้ำ ไม่อยากจะบอกว
