ความหนาวเย็นที่ปะทะผิวกายทำให้ประกายดาวเริ่มรู้สึกถึงการนอนที่ไม่สบายตัว เธอขยับตัวดุ๊กดิ๊กเล็กน้อยแต่การถูกรั้งอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนทำให้เธอขยับกายได้ไม่ค่อยถนัดมากนัก
ความมืดที่เธอเห็นเป็นสิ่งแรกทำให้ค่อยๆ พยายามปรับโฟกัสสายตา กลิ่นน้ำหอมที่เธอคุ้นเคยแม้จะเคยได้กลิ่นเพียงครั้งเดียวก็ทำเอาเธอจดจำได้ดีขึ้นใจ
ก้มมองสภาพร่างกายของตัวเองก่อนจะพบว่าตอนนี้ร่างกายของเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า และที่เธอนั้นรู้สึกหนาวเย็นคงเป็นเพราะเครื่องปรับอากาศภายในห้องและผ้าห่มผืนสีเทาเข้มที่ร่นลงไปกองอยู่ปลายเท้าของเธอ
ประกายดาวก้มมองที่เอวก็พบว่ามีมือของใครบางคนนั้นพาดอยู่ที่ลำตัว เธอหันไปมองก่อนจะพบใบหน้าของคนที่เธอนั้นเคยตั้งตนว่าเกลียดชังนักหนาอยู่ใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจ
เธอพยายามนึกย้อนคืนวันที่ทำให้เธอต้องกลับมานอนอยู่ในสภาพอย่างนี้ ก่อนจะจำได้ว่าเธอถูกวางยาโดยอาจารย์ที่เธอนั้นเ
