“มารอนานมั้ย?” ฉันถามรันเวย์ทันทีที่ขึ้นมานั่งบนรถ
“เพิ่งมาถึงเหมือนกัน เธอไปไหนมาทำไมเดินมาจากตรงนั้น”
“ไปดูรับน้องมาน่ะ” ฉันตอบกลับไป รันเวย์ก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเคลื่อนรถออกตรงไปยังคอนโด
“เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะต้องมีเข้าไปดูเครื่องโปรเจกต์ต่อนะ แต่ว่าจะกินข้าวกับเธอก่อนแล้วค่อยกลับเข้ามามอทีหลัง” รันเวย์พูดขึ้นมา
ช่วงนี้เราสองคนก็ต่างยุ่งกันทั้งคู่น่ะ โปรเจกต์ของฉันยังเป็นพวกแผนธุรกิจซึ่งต่างจากของรันเวย์ที่เรียนวิศวะ จะต้องมีผลิตชิ้นงานจำลองแบบจริงๆ ด้วยทำให้เขาต้องเข้าไปดูงานที่คณะบ่อยๆ ช่วงนี้
“ถ้านายยุ่งก็ไม่เห็นต้องมารับฉันเลย วนไปวนมาเปล่าๆ” ฉันบอกออกไป แอบสงสารเขาเหมือนกัน ที่ต้องคอยมารับมาส่งแล้วก็ต้องวนกลับเข้ามาทำงานอีก
“ก็ฉันอยากกินข้าวกับเธอนี่ เดี๋ยวนี้กินข้าวคนเดียวมันไม่อร่อยแล้ว” เขาพูดก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้อีกที เดี๋ยวนี้นะรันเวย์ติดสกินชิพสุดๆ อย่างตอนนอนเขาก็
