โมอา’ s Part
@มหาวิทยาลัย W
ตอนเช้า
ไผ่หลิวเล่าเรื่องเมื่อวานตอนที่รันเวย์มาหาให้ฉันฟังแล้วในตอนที่ฉันตื่นมา ซึ่งฉันก็รับรู้ว่าเขาคงเคลียร์เรื่องทุกอย่างจบแล้วนั่นละ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เหมือนกับว่าฉันยังไม่พร้อมเจอหน้าเขาตอนนี้ก็เลยชวนไผ่หลิวรีบมามอตั้งแต่เช้า
“แกหนีไปไม่ได้ตลอดหรอกนะโมอา” ไผ่หลิวพูดขึ้นตอนที่เรากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำใต้คณะ
“เห้อออ ฉันแค่ไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วอะ” ฉันพูดพลางถอนหายใจไปด้วย มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด
“เอายังไงก็เอาตามแกนั่นล่ะ แต่ตอนนี้ขึ้นไปรอเรียนกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวเพื่อนๆ คงตามไปเจอกันที่ห้องเลย” ไผ่หลิงพูดขึ้นพร้อมกับเก็บของ ฉันก็เก็บด้วยและหลังจากนั้นพวกเราก็เดินขึ้นห้องเรียนไป
ตลอดเวลาตั้งแต่เริ่มเรียนจนเรียนเสร็จ ฉันไม่มีสมาธิฟังอาจารย์สอนเลยสักนิด ตอนนี้ในหัวฉันมีเรื่องให้คิดเยอะแยะไปหมด สุดท้ายฉันก็ทำได้แค่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนตลอดคา
