กู้เฉียวจิงเดินกลับเรือน ภายใจใจอดเยาะเย้ยตนเองไม่ได้ เมื่อไรกันนะที่นางกลายเป็นคนอ่อนไหวเช่นนี้ เมื่อถึงเรือนนางก็บอกให้อี้เหมยและอี้หลิงออกจากห้องไป แววตาเหม่อลอยสีหน้าเย็นชาไม่อยากจะคุยกับผู้ใดและต้องการจะอยู่คนเดียวทำให้บ่าวทั้งสองไม่เอ่ยถามสิ่งอื่นเพียงแต่ช่วยปิดประตู
“ชิงชิง ชูชู” กู้เฉียวจิงเอ่ยเรียกองค์รักษ์เงา เพียงพริบตาภายในห้องก็ปรากฏร่างของสตรีสองคน การเคลื่อนไหวที่ไร้สุ้มเสียงเช่นนี้ สร้างความตื่นเต้นให้กับกู้เฉียวจิงไม่น้อย นางยิ้มบางพลางคิดในใจนางควรใส่ใจสิ่งนี้มากกว่า จึงพูดขึ้น
“ข้าจะออกไปข้างนอก” จากนั้นนางก็ยื่นหน้ากากที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับนางออกไปให้ชิงชิง จากนั้นก็หยิบหน้ากากอีกอันสวมให้กับตนเอง หน้ากากหนังมนุษย์แม้จะรู้สึกระคายเคืองอยู่บ้างแต่ก็นับว่าใช้งานได้ดี ยากที่จะมีคนมองเห็นว่านางสวมหน้ากาก นางหมุนเอียงหน้าไปมามองดูความละเอียดอีกครั้งก่อนจะหันไปพยักหน้าให้
