หลังจากที่พวกเขาชดเชยกันไปหลายรอบ ท้องก็เริ่มรู้สึกหิว ดังนั้นนางจึงเรียกให้คนนำอาหารเย็นเข้ามาให้
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ เสี่ยวเจินก็ถือบัตรเชิญไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลหวัง
ตระกูลหวังคือบ้านเดิมของฮองเฮา เรียกได้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลหวังก็คือท่านยายของอันหนิงนั่นเอง “วันพรุ่งนี้ บ้านท่านลุงของข้าจะจัดงานวันเกิดให้ท่านยาย ท่านลางานไปกับข้านะ”
ฉู่จวิ้นพยักหน้า “ฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลหวัง ปีนี้มีอายุได้ 70 ปีพอดี เป็นเรื่องน่ายินดีที่พวกเราต้องไปอวยพร”
หลังจากอาหารเย็นพวกเขาก็บ้วนปากเตรียมตัวเข้านอน เป็นเพราะว่าทั้งคู่เหน็ดเหนื่อยมากเกินไป คืนนี้พวกเขาจึงนอนกันตั้งแต่หัวค่ำ
ในตอนเช้าอันหนิงจึงพาฉู่จวิ้นไปที่จวนตระกูลหวัง เพื่อร่วมอวยพรในงานวันเกิดของท่านยาย
แขกคนอื่น ๆ จะมาร่วมงานในตอนบ่าย เวลานี้ในส่วนจึงมีเพียงคนรับใช้เท่านั้นที่ยังวุ่นวายในการจัดสถานที่
ท่านลุงหว
