ผ่านไปราวหนึ่งเดือน ระหว่างที่รอข่าวบรรจุตำแหน่งของสามี อันหนิงก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านบรรพบุรุษอย่างปกติสุข แต่ว่าก็มีข่าวที่คาดไม่ถึงส่งมาเสียก่อน และก็ไม่ใช่ข่าวดีนัก
ขันทีฟู่คนสนิทของฮองเฮาเป็นคนนำจดหมายมามอบให้กับนางด้วยตนเอง เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องที่สำคัญและเร่งด่วนมาก
"องค์หญิง ฮองเฮาให้กระหม่อมนำจดหมายฉบับนี้มามอบให้พระองค์พ่ะย่ะค่ะ"
อันหนิงรับจดหมายมาอ่าน แต่หลังจากนั้นคิ้วของนางก็ขมวดขึ้นเรื่อยๆ "เสด็จพ่อทรงประชวรนานแล้วหรือยัง"
"ตั้งแต่ที่กระหม่อมออกเดินทางมาจนถึงเวลานี้...ก็เป็นเวลาราวแปดวันแล้วพะยะค่ะ"
"ถ้าเช่นนั้นคงต้องเร่งเดินทาง" อันหนิงไม่ต้องการจัดเก็บของมากนัก เพราะต้องการเดินทางเข้าเมืองหลวงให้เร็วที่สุด
"องค์รักษ์ประจำพระองค์รออยู่ที่โรงเตี๊ยมในเมืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ หากองค์หญิงต้องการเสด็จเมื่อใด พวกกระหม่อมก็พร้อมเดินทางทันที"
ในจดหมายเขียนเอาไว้ว่า เวลานี
