หลังจากทานมื้อเช้าอิ่ม นฤภรก็ให้ลูกน้อยไปอยู่กับคุณปู่ ตัวเองมีเรื่องจะคุยกับพ่อของลูกถึงเรื่องเมื่อเช้านี้ พอมาอยู่ในห้องทำงานกันสองคนลำพัง นฤภรก็เปิดปากพูด “คุณพูดแบบนั้นกับไนล์ได้ยังไง คุณรู้ไหมว่าตลอดเวลาที่ไนล์โตมา ไนล์ถูกถามถึงพ่อมาตลอด แม้จะอยู่เมืองนอก แต่ไนล์ก็ถูกเพื่อนๆ ที่โรงเรียนที่ฝรั่งเศสถามถึงพ่อ แล้ววันนี้คุณมาพูดจี้ใจดำลูกอีก คุณคิดอะไรของคุณคุณฤกษ์” “ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฤกษ์พูดอย่างสำนึกผิด นฤภรมองสีหน้าของอดีตสามี ไม่รู้หรอกว่าเขาสำนึกผิดอย่างที่พูดจริงๆ ไหม เพราะนานเจ็ดปีไม่ได้เจอกัน ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นคนยังไงตอนนี้ แต่ที่ผ่านมา เธอเลี้ยงลูกมาลำพังโดยมีปีเตอร์ เพื่อนที่รู้จักกันตอนทำงานที่ร้านอาหารใหม่ๆ ที่นั่นช่วยเธอเลี้ยง และปีเตอร์ก็รัก เอ็นดูไนล์เหมือนลูกแท้ๆ จนอนุญาตให้ไนล์เรียก ‘แด๊ด’ และไนล์ก็ดีใจมากที่ได้เรียกปีเตอร์ว่าแด๊ด เวลาใครถาม ไนล์ก็จะแนะนำทุกคนตลอดว่าพ