พอใจกลับบ้านในวันนี้และคนเถื่อนก็กลับมาบ้านเช่นกัน เธอเลือกเดินเข้าบ้านโดยไม่ทักทายรถที่แล่นตามหลังมาจอดข้างรถยนต์ของตัวเอง แต่เดินไม่กี่ก้าวเดินก็ต้องหยุดเท้าเมื่อเสียงผู้หญิงร้องเรียกทักทายตนจนต้องเอี้ยวหน้าหันไปยิ้มให้
“สวัสดีค่ะคุณพอใจ”
“สวัสดีค่ะพี่ศจี” แล้วเธอก็มองคนที่เปิดประตูรถลงมา เขาให้เลขาขับรถมาส่งทั้งๆ ที่ปกติเขาจะขับรถเองไม่ให้ใครขับให้
“ฝากดูแลท่านประธานด้วยนะคะคุณพอใจ พอดีคุณกริชไม่สบายค่ะ” แม้จะดีขึ้นแล้ว แต่ประธานของนางยังมีอาการอ่อนเพลียและตัวร้อนอยู่ แต่ก็ดื้ออยากกลับบ้านมาวันนี้
พอใจไม่ได้ตอบรับคำของเลขาของสามี แต่มองไปยังหน้าซีดขาวและริมฝีปากแห้งผากของกริชแล้วก็รู้ทันทีว่าเขาไม่สบาย
“ขอบคุณที่เหนื่อยนะครับคุณศจี” กริชเอ่ยขอบคุณเลขา
“ด้วยความยินดีค่ะท่านประธาน ดิฉันกลับแล้วนะคะ กลับก่อนนะคะคุณพอใจ”
แล้วศจีก็ลากลับบ้านของตัวเองไปพักผ่อนบ้าง เหลือไว้แต่สองสามีภร
