ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดัง อลินที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเดินมาเปิดเพราะคิดว่าแม่บ้านเอานมมาให้เหมือนที่เคยทำเช่นทุกวัน ทว่าเมื่อเปิดออกมาไม่ใช่อย่างที่คิด ด้านหน้าของเธอคือพ่อของลูกที่ยืนเก็กหน้านิ่งขรึม
“มีอะไรคะ” แค่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำไม่ใช่เรื่องน่าอาย เมื่อก่อนเธอใส่ชุดว่ายน้ำถ่ายแบบเป็นเรื่องปกติ อายุเธอก็ไม่ใช่น้อย ๆ เสี่ยก็คงไม่สนใจเรือนร่างของอลินแล้ว
“อยากคุย”
“เราคุยกันเคลียร์แล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“ยังไม่เคลียร์”
“ค่ะ งั้นรอที่ห้องนั่งเล่นนะคะ เดี๋ยวอาบแต่งตัวเสร็จจะรีบตามไป”
“ไม่อะ จะคุยในห้อง” พูดจบแทรกตัวเข้าห้องนอนของอลินอย่างถือวิสาสะ เขามันคนเอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไร ไม่เห็นต้องสนใจความรู้สึกของคนอื่น
อลินหลับตา ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ท่องไว้ในใจถ้าโวยวายไปแล้วจะได้อะไรล่ะ คนอย่างเสี่ยปอร์น่ะอลินอยู่ด้วยมาเป็นสิบปี เอาแต่ใจแค่ไหนเธอรู้ดี ใจดีแค่ไหนอลินก็รู้และใจร้ายแค่ไหนข้อน
