EPISODE 03(2)
1185 คำ
“ผมรู้ว่าเราตกลงกันไว้แล้ว แต่คุณช่วยตามน้ำไปสักพักก่อนไม่ได้หรือไง ยายผมหวังเรื่องทายาทมาก ทำไมคุณ…”
“อัญตามน้ำคุณมาหลายเดือนแล้วค่ะปอร์ ซึ่งคุณจะปล่อยให้ตายายของคุณมีความหวังไปถึงเมื่อไหร่ หยุดหลอกพวกท่านได้แล้วค่ะ”
“เพราะไม่ใช่ครอบครัวคุณ คุณถึงไม่เข้าใจอะไรพวกนี้ไงอัญชัน คุณไม่รู้หรอกว่าตายายของผมตั้งความหวังกับเรื่องนี้มากแค่ไหน”
“ไม่เกี่ยวว่าอัญจะเป็นครอบครัวคุณไหม อัญแค่พูดความจริงและให้ผู้ใหญ่ได้รู้จักตัวตนของอัญจริง ๆ ไม่ใช่ให้อัญปั้นหน้าแสดงเป็นใครก็ไม่รู้ อัญเหนื่อยแล้วค่ะปอร์ อัญเบื่ออะไรแบบนี้มาก ๆ”
“ก็จริง ถ้าผมรู้ว่าคุณเป็นแบบนี้ ผมคงไม่เลือกคุณ” ปกรณ์ส่ายหัวเอือมระอาพลางลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่น
คำพูดของสามีทำให้ภรรยาอีโก้สูงไม่ต่างจากปกรณ์เกิดความโมโห อัญชันรีบลุกเดินตามหลังมาติด ๆ เพื่อเอาคืนเขา เมื่อเข้ามาถึงห้องนอน ปิดประตูเรียบร้อยเธอก็สวนกลับเขาทันที
“คุณพูดอะไรผิดไหมปอร์ อัญต่างหากที่เลือกคุณ ถ้าอัญไม่ตกลงแต่งมีเหรอคุณจะได้เห็นขาอ่อนของอัญ”
“หึ คล้ายว่าคุณจะลืมนะอัญชัน ผมกับคุณเราเคยมีอะไรกันบ่อย ๆ ก่อนที่เราจะตกลงแต่งงานกันอีก พูดแบบนี้คุณลืมหรือจำไม่ได้หรือว่าจำผิดคน”
“ปอร์!”
“หยุดแว้ด ๆ ได้ไหมที่นี่บ้านตายาย ผมขอเวลาคุณแค่วันเดียวช่วยรับบทหลานสะใภ้ที่น่ารัก คุณทำยากนักเหรออัญชัน”
“แต่คุณดูถูกอัญ”
“หรือที่ผมพูดมันไม่จริง คุณชอบความจริงไม่ใช่เหรอ ผมก็พูดความจริงอยู่นี่ไง”
“…”
“ผมจะบอกให้คุณรู้นะอัญชันเรื่องที่ผมรู้แล้วไม่พูดคือผมไม่สนใจ ฉะนั้นคุณช่วยทำตามที่ผมบอกสักหน่อยจะได้ไหม ไม่งั้นผมอาจจะสนใจเรื่องพวกนั้นขึ้นมาก็ได้”
“คุณขู่อัญเหรอ”
“นี่ไม่ใช่คำขู่ ผมกำลังยื่นข้อเสนอ”
“...ได้ รอบนี้อัญยอมคุณ” อัญชันเห็นว่าเธอหลังชนฝาจึงเลือกเดินหน้าสู้ หญิงสาวเดินเข้าไปโอบต้นคอชายหนุ่มพลางยิ้มยั่ว ปลายเท้าเขย่งเพื่อแตะจูบริมฝีปาก ทว่าปกรณ์เอียงหน้าหลบ
“ไม่อยากกินของซ้ำกับคนอื่นบ่อย ๆ”
“ตอนยังไม่รู้ก็กินจนเอียนเลยไม่ใช่เหรอคะ อีกสักครั้งสองครั้งจะเป็นอะไร”
“ก็เพราะรู้ไงถึงเลิกกินตั้งนานแล้ว” เขาผลักเธอออกห่าง ไม่ได้นึกรังเกียจที่ผู้หญิงคนนี้มั่วไปเรื่อยเพราะเขาก็เป็นเหมือนเธอ เขาเพียงนึกเสียใจที่เลือกคนมาใช้ชีวิตคู่ด้วยกันผิดคน เรื่องปวดหัวจึงมากมาย
“จะหย่าไหมคะ อัญก็เบื่อที่จะต้องกินแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ”
“เท่าที่รู้ ตั้งแต่ผมรู้เรื่องคาว ๆ คุณก็ไม่ได้ซ่อนแล้วนะ” ปกรณ์พูดตามที่เขารู้มา
“ก็คุณรู้แล้ว อัญจะซ่อนทำไม” อัญชันบิดยิ้มมุมปากพลางเดินไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟาปลายเตียงนอน “และอัญไม่ได้ทำอะไรผิดเพราะอัญเคยบอกคุณแล้วว่าอัญไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเอง ซึ่งคุณโอเค”
“เพราะผมไม่คิดว่าคุณจะมั่วขนาดนั้นไง”
“โถปอร์คะ อย่ามาพูดดีหน่อยเลยคุณผ่านผู้หญิงมาตั้งเท่าไหร่ คุณคิดว่าตัวคุณดีนักหรือไง คุณคิดว่าคุณเหมาะสมที่จะได้ผู้หญิงแสนดีเหรอคะ คุณได้อัญเป็นภรรยามันบุญหัวคุณแล้วค่ะ”
“…”
“ตอนนี้อัญก็ไม่อยากเป็นภรรยาคุณแล้วด้วย อัญเพิ่งค้นพบสิ่งที่ทำให้อัญมีความสุข ถ้าคุณไม่อยากเสียหายหรืออับอายเราก็เลิกกันนะคะ ที่จริงอัญไม่สนใจความเสียหายของคุณนะ เอาแบบไม่นางเอกก็คืออัญรำคาญคุณค่ะปอร์ รำคาญที่คุณพยายามห้ามอัญทุกอย่าง คอยสั่งลูกน้องตามอัญ อันไหนที่ทำไม่ได้คุณก็สั่งห้าม”
“นั่นเพราะพ่อคุณบอกให้ผมดูแลคุณไง”
“นั่นแหละค่ะ อัญถึงบอกว่ารำคาญ ส่วนหนึ่งที่อัญแต่งงานเพราะอยากหนีจากพ่อที่ชอบบังคับจับตามองอัญ พอแต่งกับคุณแล้วนึกว่าจะง่าย ก็ง่ายได้ไม่นาน สุดท้ายพ่อก็บงการคุณ ซึ่งมันไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลย น่ารำคาญกว่าเดิมด้วยซ้ำ อัญเบื่อ” อัญชันพูดอย่างไม่แคร์ ตั้งแต่ต้นเธอก็ไม่ได้รักไม่ได้ต้องการเขาอยู่แล้ว จะแต่งจะหย่าพ่อของเธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชีวิตของเธอ
“คุณจะทำบ้าอะไรอีก ขอร้องเถอะอัญ ช่วยไว้หน้าผมสักหน่อย คุณเพิ่งแหกหน้าผมเมื่อกี้ ถ้ายายผมได้ยินเรื่องหย่าท่านได้เครียดกว่าเดิมแน่”
“แล้วยังไงคะ คุณจะหย่าไหม”
“…”
“ถ้าไม่หย่าก็อย่ามาบงการอัญ อัญเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต อัญเลือกจะทำทุกอย่างที่อัญรู้สึกว่ามันคือความสุข คุณอย่ามาขัดความสุขของอัญ”
“ไม่ต้องห่วงอัญชัน ผมขอเวลาไม่นาน ผมจะหย่าให้คุณแน่ ๆ ขอแค่ให้เรื่องที่คุณเพิ่งพูดออกไปมันทุเลาจากใจตายายของผมอีกหน่อย”
“ก็ดีค่ะ อัญเบื่อการผูกมัดเต็มทน”
“คงเจออะไรที่มันโดนใจมาก ๆ จนทนไม่ไหวเลยใช่ไหม”
“อย่ามาเหน็บแนมอัญ อัญไม่เคยคิดยุ่งเรื่องของคุณ คุณเองก็อย่ามายุ่งเรื่องของอัญอีกเพราะอัญไม่ชอบ”
ปกรณ์ส่ายหัว ผ่อนลมหายใจแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เรื่องหย่าเขาเองก็คิดมาสักพัก อยากจะเลิกกับอัญชันแล้วให้ความชัดเจนกับแม่ของลูก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะตบแต่งกับอลิน เขาแค่จะกลับไปโสด แอบเลี้ยงดูอลินแบบลับ ๆ ให้รู้เฉพาะตากับยายว่าเขามีลูก ทว่าอัญชันกลับพูดเรื่องที่ทำให้ยายรับไม่ได้ ถ้าหากว่าเขาเอาเรื่องหย่าเพิ่มเข้ามา ไหนจะเรื่องที่ไปทำผู้หญิงคนอื่นท้องจวนใกล้คลอดเต็มที หากพูดออกไปในเวลานี้มีหวังยายชบาได้นอนโรงพยาบาล
ช่วงที่อัญชันไปเที่ยวต่างประเทศบ่อย ๆ อัญชันพาเพื่อนไปด้วยหนึ่งคน เพื่อนคนนั้นชวนเธอลิ้มลองสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับเธอ และเธอพอใจกับสิ่งที่เจอ ค้นพบรสนิยมของตัวเอง เป็นตัวเองมากขึ้น เข้าใจว่าชีวิตคืออะไร นั่นทำให้เธอคิดว่าเธอมีความสุขแบบนั้นมากกว่าการถูกจับจองเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เธอชอบทำอะไรผาดโผนถึงใจ ซึ่งบางทีสามีก็ให้ไม่ได้ การตัดสินใจหย่าจึงเป็นทางเลือกที่ดีของอัญชัน เมื่อหย่าแล้วเธอจะสุดเหวี่ยงแบบที่ไม่ต้องเกรงใจใคร ไม่ต้องกลัวว่าสังคมจะซุบซิบนินทา
- ผู้เขียน
