ผัดไทยเดินเข้ามาระงับสติอารมณ์ข้างใน เธอยอมรับว่าถ้าเป็นเรื่องงานเธอจริงจังมาก เรื่องอื่นเธอยอมได้แต่ถ้าทำงานไม่เรียบร้อยเธอยอมไม่ได้จริงๆ จะเข้ามาในฐานะอะไรก็ช่างแต่ต้องรู้จักหน้าที่ของตัวเอง ถ้าแค่นี้ยังทำไม่ได้ จะไปทำมาหากินอะไรได้ เธอไม่ใช่คนใจร้ายพร้อมที่จะสอนถ้าเด็กมันไม่ดื้อรั้นเกินไป ถ้าคิดจะเข้ามาอยู่ตรงจุดนี้ก็ต้องเก่งมากพอ ถ้าไม่เก่งก็เป็นได้แค่เบี้ยล่างของพวกผู้ชาย จะเป็นดอกไม้ที่เขาเด็ดแล้วทิ้งหรือจะเป็นดอกไม้ที่เขาเอาไว้บนหิ้งละ ที่เธอหมายถึงไม่ใช่ผู้ชายอย่างภาคินทร์เพราะคนอย่างเขาไม่เคยเห็นค่าของใคร เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาก็พร้อมเขี่ยทุกอย่างทิ้งไป ที่เธอทนอยู่เพราะหน้าที่ไม่ใช่เพราะอยากจะให้เขายกไว้บนหิ้ง แต่ถ้าไม่ใช่เขาเธอมั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นจะเห็นค่าผู้หญิงที่ไม่ได้มีดีแค่หน้าตา...
นั่งรอประมาณสิบหน้านาที ประตูก็เปิดออก
แกร็ก!! ประตูเปิดออก
"เสี่ย คนพวกนั้นมันแกล้งม
