“อย่าร้องนะน้องบลิ๊ง พ่อขอโทษ” บรีสเอ่ยพรางกอดลูกสาวไม่ห่าง
“พะ..พ่อไม่ผิดหรอกค่ะ ฮึก!”
“อย่าร้องนะลูกนะ ธันเดอร์ต้องปลอดภัย” บรีสเอ่ย
นานกว่า3ชั่วโมงที่มาเฟียหนุ่มเข้าห้องผ่าตัดไป บลิ๊งนั่งอยู่ในอกผู้เป็นพ่อไม่ยอมห่าง ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเธอจะกลัวอะไร หรือร้องไห้จากอะไรมา จะมีแค่บรีสผู้เป็นพ่อเท่านั้นที่สามารถปลอบเธอได้
ผัวะ!!!ประตูห้องผ่าตัดเปิดออกพร้อมกับแพทย์ผู้ทำการผ่าตัดมาเฟียหนุ่ม
“ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแต่อาจยังต้องเฝ้าระวังอยู่ เพราะคนไข้ถูกยิง2นัด เข้าจุดสำคัญ1นัด รอคนไข้ฟื้นเราจะทำการเช็คร่างกาย การเคลื่อนไหวอีกครั้งครับ” หมอเอ่ย
หญิงสาวนั่งเฝ้ามาเฟียหนุ่มวันแล้ววันเล่า เธอตัดสินใจไม่ไปอกทหลีเพื่อที่จะอยู่เฝ้าเขา ถึงแม้ว่าเธอจะชื่นชอบวงนี้มากและบัตรหาซื้อยากมากก็ตาม แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชายหนุ่มที่นอนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นเหมือนหัวใจของเธออีกแล้ว
“บลิ๊ง..”
เสีย
