3.คุ้นชิน (NC)
1284 คำ
"ไม่บ่อยนักที่จะได้พบเจอมาดามในงานเลี้ยงเช่นนี้ ท่านเคาน์โนอาเก่งมากเลยนะคะที่สามารถพามาดามมาที่นี่ได้"
เสียงทักทายของบารอนเนสโนร่าดังขึ้นมาขัดจังหวะของเธอและท่านดยุค จูเลียก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อทักทายบารอนเนส เธอถือโอกาสนี้รีบเดินหนีจากท่านดยุคเพื่อไปคุยกับบารอนเนสโนร่า
"เลดี้มีอา สบายดีใช่ไหมคะ?"
บารอนเนสหัวเราะเบาๆ
"เพราะได้รับคำแนะนำจากมาดามทำให้ชีวิตคู่ของมีอานั้นราบรื่นมากทีเดียว ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ค่ะ เอาไว้จะเชิญมาดามไปงานเลี้ยงฉลองวันที่นางคลอดนะคะ"
"อ่า...เกรงใจกันเกินไปแล้วค่ะบารอนเนส มีอาเป็นเด็กน่ารัก นางสมควรที่จะได้รับความรักดีๆจากท่านเซอร์แล้วล่ะค่ะ ข้ามิได้ช่วยอะไรมากเลย"
เสียงระฆังดังขึ้นมาขัดจังหวะการพูดคุยระหว่างเธอและบารอนเนส เราส่งยิ้มให้กันก่อนจะแยกย้ายกันไปแสดงความยินดีกับท่านดยุค
เพราะสัญญาการตีระฆังคือการบอกกล่าวว่าพิธีแต่งตั้งดยุคแห่งฮอตมิสเสร็จสิ้นแล้ว และเธอควรจะไปรอท่านเคาน์บนรถม้าของตระกูลโนอา
จูเลียเป็นเพียงหญิงหม้าย แต่เธอได้รับความเกรงใจจากชนชั้นสูงแทบทุกคนของที่นี่ ฮอตมิสนั้นไม่ใช่เมืองที่สวยงามเพียงอย่างเดียว แต่ผู้คนที่นี่ก็เป็นมิตรและนิสัยดีมาก...
เธอเดินขึ้นรถม้าก็พบว่าท่านเคาน์โนอานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"นี่ข้ามาช้างั้นหรือคะ..?"
"เป็นข้าที่เบื่อหน่ายงานเลี้ยงฉลองแล้ว คงเป็นเพราะอายุที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ข้าอยากอยู่บ้านมากกว่าที่จะออกมาข้างนอกและข้าอยากอยู่บ้านที่มีเจ้าอยู่ด้วยกัน"
จูเลียแอบอิงใบหน้าซบที่ไหล่ของท่านเคาน์เมื่อรถม้าเริ่มเคลื่อนตัวออกไป
ความรักมันคือเรื่องลวงตาเท่านั้น....
เธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าชีวิตนี้จะไม่ขอมอบหัวใจหรือฝากชีวิตเอาไว้ที่ใครอีกแล้ว ท่านเคาน์โนอานั้นจัดอยู่ในหมวดหมู่ของผู้มีผลประโยชน์ต่อเธอ
และ...เขาก็เป็นคนดีขนาดที่เธอยอมนอนร่วมเตียงกับเขาได้แบบไม่นึกเสียใจหรือผิดหวังกับตัวเองเลย
"อย่ากล่าวคำที่ทำให้ข้าคาดหวังสิคะ ตอนนี้เราอาจจะไม่เป็นไรแต่วันที่ท่านเคาน์แต่งงานข้าจะเจ็บปวดนะ..."
เขารู้ดีว่านี่คือคำปฏิเสธที่แสนหอมหวานของเธอ นี่อาจจะเป็นความสามารถพิเศษของจูเลีย นั่นก็คือการเว้นระยะห่างที่พอดิบพอดีกับเขา
ถึงร่างกายของเราจะแนบชิดแต่เขารู้ดีว่าหัวใจของเธอนั้นถูกปิดตาย ปิดตายชนิดที่ว่าไม่คิดจะรับใครเข้าไปอีกแล้ว
"หิวรึเปล่า"
จูเลียส่ายหน้า เรากำลังกุมมือกันเดินเข้าไปในคฤหาสน์โนอาที่แสนเรียบง่าย ทั้งๆที่ท่านเคาน์ร่ำรวยที่สุดในฮอตมิสแต่ท่านกลับทำตัวเรียบง่ายและสมถะ
"ไม่เลยค่ะ ข้าไม่นิยมทานอาหารมื้อเย็นอยู่แล้ว"
"เช่นนั้นจะอาบน้ำก่อนไหม?"
จูเลียยกยิ้ม
"ท่านเคาน์ล่ะคะ อยากจะอาบน้ำก่อนรึเปล่า?"
เขาพาเธอเดินมาด้านบนจนถึงห้องนอนของเขา ข้ารับใช้ต่างก็รีบลงไปด้านล่างอย่างรู้งาน ดีแลนอุ้มจูเลียขึ้นมาก่อนจะพาเธอเดินไปที่เตียง
"...ไม่ ตอนนี้สิ่งที่อยากทำที่สุดไม่ใช่การอาบน้ำแต่เป็นการสัมผัสเจ้าต่างหาก"
ริมฝีปากบางของจูเลียยกยิ้มขึ้นมาอย่างพึงพอใจ เขาวางเธอลงบนเตียงพร้อมกับพรมจูบทั่วใบหน้าของเธอด้วยความหลงใหล
จูเลียยกมือขึ้นมาแกะกระดุมเสื้อของดีแลนออก ไม่มีท่าทีขวยเขินหรือเหนียมอายระหว่างเธอและเขาเพราะว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราทำกัน...
ในขณะที่เธอถอดกระดุมเสื้อเขา เขาก็ถอดชุดเดรสของเธอออกเช่นกัน ผมยาวสลวยสีทองของจูเลียสยายลงมาเมื่อดีแลนถอดเครื่องประดับบนหัวเธอออก
"ข้าเห็นเจ้าเต้นรำกับดยุค"
"ตาของท่านคงจะฝ้าฟางเกินไปแล้วนะคะ เพราะข้ากับท่านดยุคไม่ได้เต้นรำด้วยกันสักหน่อย!"
ดีแลนก้มหน้าลงไปดูดกลืนยอดอกทั้งของข้างของเธอเบาๆ เขาใช้มือเคล้นคลึงมันอย่างมันเขี้ยวและหึงหวง
"เขาคุยอะไรกับเจ้างั้นหรือจูเลีย"
เธอใช้นิ้วมือเรียวยาวกอบกุมความเป็นชายของเอาไว้ก่อนจะเริ่มขยับมือชักรูดมันเบาๆ
"ท่านดยุคบอกว่าให้ข้าเตรียมชาที่ดีที่สุดเอาไว้ให้เขา เพราะเขาจะมาที่ร้านน้ำชาของข้า...อื้อ!!"
ดีแลนขบกัดที่ยอดอกเธออย่างแรง
"เจ้าจะให้เขาเป็นลูกค้าพิเศษด้วยรึเปล่า"
เขาอุ้มจูเลียขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะกางขาของเธอออกแล้วใช้นิ้วมือสะกิดติ่งเสียวและรอยแยกช้าๆ เขาจงใจเน้นย้ำอยู่ตรงที่ทำให้เธอรู้สึกดีก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปด้านใน
"...อ่า...ไม่รู้สิคะ อันที่จริงท่านดยุคก็ดูเด็กและหล่อเหลามาทีเดียว..."
"เพี๊ยะ!!"
จูเลียตกใจเล็กน้อยที่ท่านเคาน์โนอาตีก้นเธอ เขาตีมันอย่างแรงจนมีรอยแดงรูปฝ่ามือบนก้นของเธอ! เขากำลังโกรธ จูเลียเดาว่าเขากำลังหึงหวงเธอกับท่านดยุค
และความหึงหวงของเขามันทำให้การร่วมรักของเธอและเขาในครั้งนี้ร้อนแรงขึ้น!
"เจ้ากล้างั้นหรือจูเลีย"
เขาเริ่มขยับเอวช้าๆเพื่อให้ความเป็นชายของเขาเสียดสีไปกับร่องแคบที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นของเธอ...
จูเลียหันหลังไปมองหน้าของท่านเคาน์โนอา
"ไม่มีใคร จะพิเศษเท่าท่านเคาน์อีกแล้วล่ะคะ ช่วยใส่มันเข้ามา..."
"ไม่จูเลีย! วันนี้เจ้าจะต้องถูกทำโทษที่ยั่วโมโหข้า ลองทรมานจากการไม่ได้เสร็จสมหน่อยเป็นไง?"
เขากำลังกลั่นแกล้งเธอ จูเลียรู้จักนิสัยของท่านเคาน์โนอาดี เขาเป็นคนอ่อนโยนกับเธอมากยกเว้นตอนที่อยู่บนเตียงเขาจะกลายเป็นอีกคนที่ทำตามความต้องการตัวเองอยากชัดเจน
นิ้วที่นวดคลึงต่อนั้นยังคงขยับอยู่ที่ด้านล่างของเธอแต่สิ่งที่แปลกไปนั่นก็คือพอเธอกำลังจะเสร็จ เขาจะหยุดยั้งการกระทำที่วาบหวามนั่นลงทันที...
เธอกำลังร้อนและทรมานอย่างยิ่ง
"ได้โปรดเถอะค่ะ หากท่านเคาน์ไม่ยอมทำต่อจนเสร็จ ข้าจะไปหาท่านดยุค!!"
เธอกำลังโมโหและหงุดหงิด ส่วนดีแลนนั้นกำลังอารมณ์ดีเมื่อเห็นจูเลียทรมาน เธอทรมานภายใต้ร่างเขา ทรมานและร้องขออ้อนวอนให้เขาสัมผัสเธอ
"จดจำเอาไว้จูเลีย เจ้าเป็นของข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ข้าพิเศษกว่าใครและ...ร่างกายนี้มีเพียงแต่ข้าที่สามารถครอบครองเจ้าได้"
เธอมิได้รับปาก จูเลียหลับตาช้าๆเมื่อดีแลนดันความเป็นชายของเขาเข้ามา ขาทั้งสองข้างสั่นเทาเพราะขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานของเขา
นี่คือร่างกายของเธอและเธอเป็นเจ้าของไม่ใช่ท่านเคาน์โนอา คิดจะให้เธอหลับนอนกับเขาแค่คนเดียวงั้นหรือ? ไม่มีวันซะหรอก!
- ผู้เขียน
