กระทืบ? เซฟเนี่ยนะจะกระทืบคนอื่น?? ขณะที่ฉันกำลังย่นคิ้วงงหนักคนร่างสูงก็ยื่นหน้าเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยจนทำเอาสองขาเม้าส์สะดุ้งโหยง วงแตกในทันที
“ซุบซิบอะไรกันอ่ะ เม้าส์เราเหรอ”
“เฮ้ย เม้าส์อะไร เค้าเปล่านะ” ผักหวานเม้มริมฝีปากก่อนจะผงะไปข้างหลัง คนร่างสูงทอดสายตาลงมานิ่งๆ ทำหน้าไม่เชื่อ แหงสิ ใครจะไปเชื่อวะ โกหกโคตรจะไม่เนียน
“บอกมา” คนร่างสูงหรี่สายตาก่อนจะพุ่งเข้ามาจับชายเสื้อของฉันกับผักหวานพร้อมๆ กัน ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มทยอยกันกลับบ้านกลับช่อง กลับไปเรียนตามตารางสอนกันหมด
“ก็ไม่ได้เม้าส์อะไรนี่ ผักหวานแค่บอกเราว่า…” ฉันเอ่ยเพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นความลับอะไรขนาดนั้นจนกระทั่งประโยคของผักหวานลอยเข้ามาในหัว การขยับริมฝีปากก็สะดุดหยุดลงในทันที
‘แต่ว่า... อันนี้อย่าบอกมันนะว่าเค้าเป็นคนพูด’
เออ ห้ามพูดนี่หว่า ฉันลืม!!! ฉันเงียบแบบอยู่ดีๆ ก็เงียบไปเลยทำให้เซฟตวัดหางตามามองอย่างสงส
