“…” เซฟสตั๊นไปหลายวินาที จนฉันใจหาย หรือว่าฉันจะตรงและโผงผางไปวะ แต่แหม ก็เลยตามเลยไม่ได้เหรอ เซฟก็บอกว่าไม่โกรธฉันนี่ แสดงว่าเขาก็ชอบปะวะ
เขาเงียบก่อนจะค่อยๆ เลื่อนสายตาพร้อมกระตุกยิ้มเบาๆ มาให้ ไม่รู้ว่ายิ้มจริงหรือตามมารยาท แต่ที่รู้ๆ แม่งน่ารักสุดไรสุด
“เป็นสาวเป็นแส้ แม่ไม่ว่าเหรอ?”
“ไม่หรอก เรารักจริงหวังแต่ง”
ไม่ว่าเปล่า ฉันเข้าไปลูบแก้มเขาด้วย โอ๊ย พ่อทูนหัว พ่อคนหล่อ รู้สึกเลยว่าแค่ลูบไม่เพียงพอสำหรับฉันจริงๆ อยากจะกระโดดใส่แต่ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้เพื่อรักษาภาพพจน์อันน้อยนิดกะจิริดของฉัน
“ไม่เห็นถามเราเลย ว่าจะแต่งด้วยมั้ย?” เค้าพูดทีจริงทีเล่นพร้อมเบือนสายตาหนีเมื่อฉันจ้องเหมือนจะเข้าไปงับหัวเขา เซฟจะแต่งมั้ยนั่นไม่ใช่ประเด็นสักหน่อย
“เราไม่ถามหรอก เราบังคับ” สิ้นประโยค เซฟก็เงียบก่อนจะเหล่สายตามามองหน้าฉันพร้อมกับขยับตัวเข้าหา ฝ่ามือหนาพุ่งมาจับที่ข้อแขนจนฉันสะดุ้งโหยง
“ตั
