“เมื่อกี้ใครอะ?” ฉันโพล่งขึ้นหลังจากที่พวกเราจัดการอาหารอลังการนั่นเสร็จแล้ว ตอนนี้อยู่ในระหว่างเดินกรีดกรายดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามร้านต่างๆ ในห้าง ร่างสูงยกยิ้มบาง
“เพื่อนเก่าอ่ะ”
“โห ขนาดนั้นยังเรียกเพื่อนอีกเหรอ” ฉันทำหน้าเหวอ ไม่เชื่อหู พูดจาหมาๆ ขนาดนั้นมันไม่ใช่เพื่อนแล้วมั้ง ถ้าบอกว่าศัตรูตั้งแต่ชาติปางก่อนฉันยังเชื่อเลยเถอะ
“ ‘เก่า’ สำหรับเราก็คืออดีตไง”
...อุ่ มาเงียบๆ แต่กินเรียบตลอด =_=;;
“ไม่กลัวเหรอ?” เซฟเลื่อนสายตามามองหน้าฉันเหมือนสงสัย ฉันทำหน้างงว่าเขาหมายถึงกลัวอะไร กลัวเขาเหรอ? ฉันไม่เห็นมีอะไรน่ากลัว ก็เป็นคนปกติธรรมดา “ไม่กลัวเหรอว่าเราจะเป็นแบบที่มันพูดจริงๆ”
“ไม่อ่ะ” ฉันไหวไหล่
“เพราะ?”
“เราชอบเซฟที่หน้าตา ไม่ใช่นิสัย”
“-*-” คนร่างสูงสตั๊นเมื่อฉันดันตอบตรงแด่วจนแทบกระแทกหน้าเขา =_=;;; ก็แหม มันเป็นเรื่องจริงนะ หน้าตาแบบนี้ศัลย์สิบทียังไม่รู้จะได้รึเปล่า เรื่
