‘เหมือนตอนนี้เราแค่อยากได้หลินเฉยๆ’
เสียงของเซฟลอยเข้ามาในโสตประสาท ฉันกุมขมับเพลียๆ กับประโยคกำกวมของคนร่างสูง เขาพูดด้วยใบหน้าใสซื่อจนฉันไม่รู้ว่าเขาสื่อถึงอะไร ได้แบบไหน ยังไง ได้เป็นแฟนเหรอ หรือว่า...
โอ๊ย! เป็นโมเม้นต์ที่อยากเอาตัวไปกระแทกกำแพงแล้วกลิ้งหลุนๆ ลงภูเขาหิมาลัย มโนว่าตัวเองเป็นแพนด้า ไม่ต้องทำห่าอะไรนอกจากนั่งแทะยอดไผ่ให้คนดูเล่น ฟงแฟน สามง สามีก็ไม่ต้องหา มีคนมาประเคนให้อย่างดี บางทีฉันน่าจะเกิดเป็นหลินฮุ้ย หลินปิงอะไรเทือกนั้นนะ จะได้ไม่มานั่งคิดไม่ตกแบบนี้
“หมายความว่าไง?” ฉันย่นคิ้วแล้วมองคนร่างสูงอย่างเอาเรื่อง ขืนเขาตอบไม่ดีมีปัญหาแน่ๆ ในห้องนี้มีหกตีนนะ ถ้านับรวมฉัน ไอ้โจ้และไอ้เจ...
ฉันจ้อง...
เขายิ้ม...
“เซฟ!” ฉันเค้นเขาอีกทีหวังจะได้คำตอบ แต่ไม่... แรงกดดันจากสายตาหรือว่าน้ำเสียงใช้กับคนตรงหน้าไม่เคยได้ผล
“ไม่ตอบคือไรวะ เอาตรงๆ พูดแบบนี้เราเฟลนะเนี่ย”
“ไ
