เขาเอ่ยเสียงหวานพลางสบตาฉันนิ่ง นิ่งจนไม่รู้ว่าจะสื่ออะไรกับฉันเลย! เย่เฮทททท!
“ก็…” ฉันตอบไม่ถูกเพราะสองแขนนั่นไถลไปด้านหลังจนร่างคนตรงหน้าขยับมาใกล้มากขึ้น
อะไรวะ… อะไร ฉันกลืนน้ำลายเหนียวๆ พลางควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติ นัยน์ตาคู่หวานช้อนมองก่อนจะยกยิ้มดันหน้าผากเข้ามาชิด
ชิดจนลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดบนใบหน้าของฉัน ฉันเบิกตาโพลงเผลอขยำผ้าปูที่นอนเมื่อเขาเริ่มเทน้ำหนักตัวเองลงมาทีละนิดจนตัวฉันเอนไปด้านหลัง
เพราะใบหน้าหวานทำให้สายตาฉันไม่สามารถละไปทางไหนได้ เหมือนตกอยู่ในภวังค์ที่เขาสร้างกรงขังไว้ น้ำเสียงอ่อนหวานปนอ้อนเรียกชื่อให้สติฉันหลุด
“หลิน…” มือเรียวช้อนใบหน้าฉันขึ้นไป ขยับเข้ามาใกล้จนกระทั่ง…
ตึง!!
“ไอ้หลิน เปิดประตู!!!”
ชิท!
ฉันสะดุ้งตัวโยนทันทีที่มีเสียงทุ้มดังมาจากข้างนอก ฉันสบตากับเซฟปริบๆ แล้วผละออกจากกันในเสี้ยววินาที เสียงไอ้เจโวยวายทำให้ฉันรีบขยับตัวออกห่างคนร่างสูงพร
