18.30 นาฬิกา
ฉันยืนอยู่หน้าบ้านเดี่ยวสองชั้นในซอยเรนเจอร์ 65 ลักษณะบ้านก็เหมือนบ้านในโครงการจัดสรรทั่วๆ ไป หน้าบ้านโล่งๆ มีที่จอดรถเพียงพอสำหรับสองคัน ต้นไม้พุ่มเตี้ยแซมนิดๆ หน่อยๆ ในสวนเล็กๆ สิ่งแรกที่ฉันทำเมื่อมาถึงคือการแชร์โลเกชั่นส่งไปให้ไอ้เจ ไม่งั้นมันอาจจะกระทืบฉันในวันรุ่งขึ้น ขณะที่เซฟตรงเข้าไปไขกุญแจรั้วสีน้ำเงินอย่างขะมักเขม้นก่อนจะหันมาโบกมือเรียกฉันเข้าไป
แต่เดี๋ยวก่อน... ฉันยังไม่เข้าใจไอ้ประโยคที่เขาบอกในรถแท็กซี่ บางทีเขาก็ ดูเป็นคนติ๋มๆ เรียบร้อย แต่บางทีก็เหมือนเสือหุ้มหนังกระต่ายหลอกให้ฉันตายใจแล้วก็กินตั้งแต่หัวจรดเท้า อันนั้นฉันไม่กังวลเท่าไหร่ เพราะเซฟหล่อ ถ้าฉันท้องขึ้นมา ลูกคงหน้าตาดี อิอิ
“ถ้าทำเสร็จแล้ว แล้วให้เรามาทำไมอ่ะ?” ฉันเลิกคิ้วสูงแล้วถามเอาซะดื้อๆ ก็จะทำยังไงได้วะ ก็มันสงสัยนี่หว่า ฉันเป็นคนตรงๆ ตรงจนบางทีก็ขวานผ่าซาก
“ก็หลินเคยบอกนิ ว่าหลินจะยอมเข้า
